Γράφει ο
Κων/νος
Κούστας εκπαιδευτικός ,
συνδικαλιστής στην
Α΄ ΕΛΜΕ Αιτωλ/νιας
Σε μια εποχή κρίσης
αξιών με πολιτικές που αποδυναμώνουν
το δημόσιο σχολείο , όπου πλήττονται τα
μορφωτικά δικαιώματα ,
καταργούνται υποστηρικτικές δομές ,υποχρηματοδοτούνται οι σχολικές μονάδες και τις
προετοιμάζουν να τις
συνδέσουν με την
χρηματοδοτική δυνατότητα των
δήμων ώστε στο άμεσο μέλλον να
παραχωρηθούν, όταν αυξάνεται η
μαθητική διαρροή ,απαξιώνεται ο εκπαιδευτικός και ο παιδαγωγικός
του ρόλος με τη
μορφωτική και επιστημονική
του υποβάθμιση και
οικονομική του εξαθλίωση, το
υπουργείο παιδείας με εγκύκλιό του
επιχειρεί την αξιολόγηση για να
χειραγωγήσει, να κατευθύνει,
να σκλαβώσει κάθε
εκπαιδευτική και παιδαγωγική
ελευθερία και πρωτοβουλία
στο σχολείο από εκπαιδευτικούς και μαθητές.
Το λέω αυτό
γιατί η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου, όπως και κάθε
εκπαιδευτικό επιλογή έχει
πολιτικο-ιδεολογική αναφορά , και
το πώς θα προκριθεί και αναπτυχθεί
εξαρτάται από τους συσχετισμούς και τη δυναμική των συγκρουόμενων απόψεων
που προκύπτουν .
Το
επίδικο κατά συνέπεια , δεν κρίνεται
με το "ναι ή όχι στην
αξιολόγηση . Αλλά για ποια αξιολόγηση μιλάμε ,για
ποιο σκοπό γίνεται ,καθώς και
πως συνδέεται με τα άλλα
προβλήματα της εκπαίδευσης . Τι
θέλει να πετύχει το υπουργείο που
με περισσή βιασύνη
και προχειρότητα θέλει
΄΄εδώ και τώρα ΄΄να
προχωρήσει στην αξιολόγηση εκπαιδευτικού έργου ενώ απομένουν 4 μήνες
για το τέλος της σχολικής χρονιάς.
Γιατί βιάζεται να
συντάξει έκθεση εκτίμησης και
τελικά έκθεση αξιολόγησης
των σχολικών μονάδων . Το ερώτημα
παραμένει .! Η Κυβέρνηση στο όνομα της μείωσης του δημοσιονομικού κόστους θέλει
να καταργήσει ή να συγχωνεύσει
1600 σχολεία στην Δ/βάθμια
εκπαίδευση μέχρι τέλους του 2015; Mήπως ψάχνει επίφαση νομιμότητας
μέσα απ΄ την αξιολόγηση ώστε
να προχωρήσει στη σχεδιασμένη στα πρότυπα
του Ο.Ο.Σ.Α συρρίκνωση
και διάλυση του δημόσιου σχολείου όπως
το γνωρίζαμε ως τώρα
.
Οι δράσεις
που προβλέπονται από το
σχεδιασμό που με το προεδρικό διάταγμα
( βλέπε Π.Δ. 152/13 ) 736 ολόκληρες
σελίδες που θα προκύψουν
για υλοποίηση απ΄ την εκπαιδευτική
κοινότητα θέλουν καθημερινή δουλειά
των ομάδων εργασίας , με μεταβαλλόμενο
όγκο που μόνο τα
απογεύματα όλου του χρόνου
δεν φτάνουν να
το καλύψουν. Μήπως η απορρόφηση
των 3.500.000 εκατομμυρίων
ευρώ από το ΕΣΠΑ είναι η αιτία βιασύνης του υφυπουργού παιδείας
Κεδίκογλου για να προχωρήσει στην αξιολόγηση ;
Είναι αναγκαίο να
επαναπροσδιορίσουμε για όσους δεν αντιλαμβάνονται το ρόλο της αξιολόγησης
μέσα στην εκπαιδευτική λειτουργία του σχολείου. Κατ΄ αρχή με
το Ν.4024/2011 και το Ν.
3528/2007 συνδέουν την αξιολόγηση με
την βαθμολογική και μισθολογική καθήλωση ,χρησιμοποιούν το πειθαρχικό δίκαιο
(Ν. 4057/12 )που ουσιαστικά ανοίγει το δρόμο για την χειραγώγηση ,τον εξαναγκασμό ή μη συμμόρφωση οδηγεί
στην 8/μηνη διαθεσιμότητα και
μετά στη απόλυση (4093/12 ).
Η εκπαιδευτική κοινότητα
δια της ΟΛΜΕ έχει πάγιες
θέσεις μέσα από επιστημονικές επεξεργασίες (ΚΕ.ΜΕ.ΤΕ.) και
θεωρεί ότι δεν
θα πρέπει να
συνδέεται με κανένα τρόπο η Αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου με την υπηρεσιακή
κρίση .
Αυτό είναι λογικό με την έννοια ότι η όποια υπηρεσιακή κρίση πρέπει
να γίνεται για
τους εκπαιδευτικούς που επιλέγουν να γίνουν τα
στελέχη της εκπαίδευσης και μόνο,
και μάλιστα μέσα από το Υπηρεσιακό Συμβούλιο
στο οποίο είναι σημαντικό
να συμμετέχουν και αιρετοί
εκπρόσωποι των εκπαιδευτικών.
Επίσης η
υπηρεσιακή κρίση σε
καμιά περίπτωση δεν πρέπει να συνδέεται
με την μισθολογική εξέλιξη . …H σύνδεση μισθού – βαθμού είναι παράλογη
γιατί πέραν των άλλων, στηρίζεται σε αντιεκπαιδευτικές και
αντιεπιστημονικές αντιλήψεις…
Με τον νόμο (4024/2011
,άρθρο 7,12 που αφορά το μισθολόγιο/Βαθμολόγιο) αυθαίρετα
και με ποσόστωση αποφασίζει ότι ο εκπαιδευτικός δεν προάγεται
αυτοδίκαια ,αλλά προάγεται από το
Γ’ βαθμό στο Β’ το 50% του συνόλου
και μόνο το 15% στον Α΄ βαθμό. Για
παράδειγμα είναι κάτι ανάλογο με το να
μπαίνει ένας εκπαιδευτικός
στη τάξη με άριστους
μαθητές και να λέει ! «Είστε
όλοι πολύ καλοί αλλά θα περάσει
στην επόμενη τάξη μόνο το 50%
και στην μεθεπόμενη μόνο το 15%. Προκαθορίζει δηλαδή ποσοστιαία
την εξέλιξη και προεξοφλεί το αποτέλεσμα.
Είναι λοιπόν φανερό ότι
τα ιδιαίτερα ποιοτικά
χαρακτηριστικά που συναντά κανείς σε
ένα κατ΄εξοχή ευαίσθητο χώρο όπως
είναι το σχολείο ,με το Π.Δ 152/13
για την αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας , αντιμετωπίζονται όπως ακριβώς μια επιχείρηση που παράγει καταναλωτικά προϊόντα
και λειτουργεί με τα
ποσοτικά κριτήρια παραγωγής
του προϊόντος .
Σε ένα ευαίσθητο
χώρο όπως είναι η εκπαίδευση , με αναφορά στην διαπαιδαγώγηση κρίσιμων
ηλικιών με ερωτήματα που αφορούν το παιδαγωγικό κλίμα ή τις
διαπροσωπικές σχέσεις ,ή τις ανάγκες
των μαθητών που έτσι κι
αλλιώς δεν είναι μετρήσιμα
στοιχεία αυτό είναι καταστροφικό.
Εάν οι εκπαιδευτικοί δεν έχουν ενημερωθεί
για τα περί «Αξιολόγησης»
όπως ο Χρυσοχοϊδης για το μνημόνιο που ψήφισε,
καλούνται οι συνάδελφοι εκπαιδευτικοί
να μην συναινέσουν και
συμμετάσχουν ,σε
συγχωνεύσεις και καταργήσεις σχολικών μονάδων που θα προκύψουν με την αυτοαξιολόγηση, διότι θα είναι συνένοχοι των επιλογών διάλυσης του
δημόσιου σχολείου.
Οι εκπαιδευτικοί
καλούνται να αξιολογηθούν χωρίς
να έχουν επιμορφωθεί ώστε να υπάρχει
δυνατότητα ύπαρξης αντικειμένου
αξιολόγησης . Τα
αποτελέσματα επίσης της
αξιολόγησης θα οδηγήσουν να
μετατραπούν οι σχολικοί
σύμβουλοι σταδιακά σε επιθεωρητές , που θα
αποτελούν τα εκτελεστικά όργανα και
μόνο, που θα ελέγχουν την
συμμόρφωση , υποταγή των εκπαιδευτικών στις κυρίαρχες
εκπαιδευτικές επιλογές ,ενώ
θα δημιουργούν τους αγωγούς
νέου πελατειακού,
ρουσφετολογικού υποκείμενου για να
ξαναβρεί η εκάστοτε πολιτική
ηγεσία εκβιαστικά την «Χαμένη της αθωότητα» .
Παρατηρούμε στο
Π.Δ. 152/13 ότι αποδυναμώνεται η
δημοκρατική λειτουργία του
συλλόγου των διδασκόντων μέχρι απόλυτης
κατάργησης αφού αναγορεύεται ο
αξιολογητής διευθυντής του σχολείου ως ο κυρίαρχος
στην σχολική ζωή . Καταλύεται έτσι κάθε
συλλογική δημοκρατική λειτουργία
,το κλίμα συνεργασίας παραγκωνίζεται από
τον ανταγωνισμό .
Επιβεβαιώνεται ακόμη μια φορά
η λογική του υπουργείου που
λειτουργεί διασπαστικά καταστρέφοντας ότι
έχει μείνει από το δημόσιο
σχολείο ,ενισχύει τον ατομικισμό
που οδηγεί στη
διάλυση της ενότητας ,το ήπιο εκπαιδευτικό κλίμα που
είναι αναγκαίο σε κάθε σχολείο ,που υπάρχει στο σύλλογο των
διδασκόντων. Η Κυβέρνηση ελπίζει
στο συγκρουσιακό κλίμα του
«διαίρει και βασίλευε» όπως επιθυμεί
και έχει σχεδιάσει, ώστε να πάψει
να λειτουργεί η συλλογικότητα και
η αλληλεγγύη που θέλει να
καταστρέψει γιατί δημιουργεί προϋποθέσεις
ανατροπής της πολιτικής
της και την φοβάται όπως
΄΄Ο διάβολος το λιβάνι ’’. Οφείλει ο κλάδος να αντισταθεί
στην διάλυση και υποβάθμιση . Εσείς
συνάδελφοι εκπαιδευτικοί τι θα
πράξετε ;
Μεσολόγγι 4/2/2014