Για το νέο σύστημα πρόσληψης των εκπαιδευτικών
...ή όταν οι απολύσεις βαφτίζονται διορισμοί!
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ κατέθεσε στη Βουλή, σαν τον κλέφτη, μέσα στις γιορτές και με κλειστά τα σχολεία, το απαράδεκτο σχέδιό της για το νέο σύστημα πρόσληψης των εκπαιδευτικών (μονίμων και αναπληρωτών). Ταυτόχρονα, επανέλαβε, για μια ακόμα φορά, τις γνωστές προεκλογικές υποσχέσεις για διορισμούς εκπαιδευτικών σε βάθος τριετίας!
Αντίστοιχες προεκλογικές «δεσμεύσεις» είχαμε ακούσει και πάλι από τον
ΣΥΡΙΖΑ το 2015 (τότε μιλούσε για 20.000 μόνιμους διορισμούς) αλλά και
από τη ΝΔ (αυτοί μιλούσαν για 10.000 μόνιμους διορισμούς). Φυσικά
κανένας μόνιμος διορισμός δεν έγινε έως σήμερα.
Το
κυβερνητικό σχέδιο ικανοποιεί τις προεκλογικές ανάγκες του ΣΥΡΙΖΑ, όπως ο
ίδιος ο υπουργός Παιδείας αποκάλυψε με τη δήλωσή του, ότι «η κυβέρνηση θέλει ο κάθε υποψήφιος να βλέπει τον εαυτό του στο νέο σύστημα...».
Ενα εμπόριο ελπίδας σε όλους, παλιούς και νέους αναπληρωτές, αλλά και
στους νέους αποφοίτους, η οποία όμως είναι ψεύτικη, γιατί τελικά οι
θέσεις μόνιμης δουλειάς θα είναι ελάχιστες. Στο βωμό αυτής της
τακτικής «εκτελούνται στα έξι μέτρα» χιλιάδες νυν εργαζόμενοι, που θα
πεταχτούν στην ανεργία κατρακυλώντας στους νέους πίνακες.
Οι λόγοι που απορρίπτουμε το κυβερνητικό σχέδιο και οργανώνουμε την πάλη για να μην περάσει!
INTIME NEWS
|
Ολες οι κυβερνήσεις, και η σημερινή, έλεγαν και λένε στους αναπληρωτές: «Τρέξτε σε όλη τη χώρα να μαζέψετε μόρια, υπηρετήστε στα δυσπρόσιτα για να τα διπλασιάσετε, δώστε γραπτό διαγωνισμό ΑΣΕΠ, μαζέψτε χαρτιά και πιστοποιήσεις, κάντε υπομονή και θα διοριστείτε». Τώρα έρχονται με τον πιο άθλιο τρόπο και τσακίζουν όλους αυτούς τους συναδέλφους! Πετάνε στο καλάθι των αχρήστων χρόνια προσπάθειας και δουλειάς.
Με το σχέδιο της κυβέρνησης έχουμε πραγματική κλοπή προϋπηρεσίας χιλιάδων συναδέλφων, την οποία πλήρωσαν κυριολεκτικά από την τσέπη τους με τις συνεχείς μετακινήσεις και τα δυσβάστακτα έξοδα. Πετιούνται στα σκουπίδια χρόνια δουλειάς και ζωής εκπαιδευτικών, που γυρνούσαν σε όλη την Ελλάδα, πολλές φορές μακριά από τις οικογένειές τους ή μη μπορώντας να στήσουν τη δική τους. Το «ευχαριστώ» της κυβέρνησης είναι το άνοιγμα του δρόμου της απόλυσης.
Μέσα από τα λεγόμενα «ακαδημαϊκά» κριτήρια, με τον πλέον επίσημο τρόπο, η κυβέρνηση απαξιώνει, επί της ουσίας, το πτυχίο χιλιάδων αποφοίτων των σχολών. Το πτυχίο δεν θα είναι το μοναδικό προαπαιτούμενο για τη δουλειά, αλλά ένα ακόμα χαρτί ανάμεσα σε άλλα. Θεσμοθετείται ένα ατελείωτο κυνήγι και εμπόριο προσόντων και πιστοποιήσεων, για όσους έχουν και μπορούν οικονομικά, το διαρκές άγχος και η ανασφάλεια για τους νέους ανθρώπους, που θα καλούνται συνεχώς να αποδεικνύουν ότι είναι «άξιοι» και «ικανοί» να εργαστούν στην Εκπαίδευση. Τα κριτήρια που θεσμοθετούνται θα είναι και κριτήρια «αξιολόγησης» - κατηγοριοποίησης του μόνιμου προσωπικού, που ήδη έχει στα σκαριά η κυβέρνηση. Εφαρμόζεται γενικευμένα η πιο σκληρή «αξιολόγηση» και εμπορευματοποίηση της ίδιας της ζωής των υποψήφιων εκπαιδευτικών. Αλήθεια, έχει καμία σχέση αυτό με την «Αριστερά»;
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ αποδεικνύεται ο καλύτερος και πιο υπάκουος μαθητής της ΕΕ και του ΟΟΣΑ! Υλοποιεί κατά γράμμα τις κατευθύνσεις των λεγόμενων «εργασιακών προσόντων», των πιστοποιήσεων και των δεξιοτήτων, που πρέπει «διά βίου» να κυνηγούν οι εργαζόμενοι για μια κακοπληρωμένη και επισφαλή θέση εργασίας. Η πρόταση της κυβέρνησης κινείται στην κατεύθυνση του ν. 3848 (Διαμαντοπούλου - ΠΑΣΟΚ) και στις προτάσεις ανάδειξης των «αξιότερων», που κατέθεσε και πριν ένα μήνα περίπου η ΝΔ στο πρόγραμμά της για την Παιδεία. Τόσο μεγάλες και χαοτικές είναι οι διαφορές τους!
Τα τελευταία 10 χρόνια συνταξιοδοτήθηκαν περίπου 35.000 εκπαιδευτικοί. Από το 2010 και μετά σταμάτησαν, στην πράξη, να γίνονται μόνιμοι διορισμοί στην Εκπαίδευση.
Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής στη χώρα μας είναι η ραγδαία αύξηση του ποσοστού των συμβασιούχων εκπαιδευτικών την τελευταία δεκαετία, από το 9% το 2008 σχεδόν στο 20% το 2018. Η προοπτική που διαμορφώνεται, και από την πολιτική της σημερινής κυβέρνησης, είναι η αύξηση της «ελαστικής» εργασίας στην Εκπαίδευση τα επόμενα χρόνια.
Παρά τα μέτρα περιορισμού των αναγκών σε εκπαιδευτικούς, στα οποία προχώρησε με χειρουργικό τρόπο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ την τελευταία τριετία, οι ανάγκες σε εκπαιδευτικούς, ώστε να ανοίγουν και να λειτουργούν στοιχειωδώς τα σχολεία, κάθε Σεπτέμβρη, είναι τεράστιες. Ακόμα και στο σημερινό κουτσουρεμένο σχολείο χρειάζονται κάθε χρόνο το λιγότερο 30.000 συμβασιούχοι εκπαιδευτικοί! Ακόμα και οι 4.500 διορισμοί να πραγματοποιηθούν στην Ειδική Αγωγή, την επόμενη χρονιά, θα χρειαστούν και πάλι πάνω από 10.000 συμβασιούχοι για να λειτουργήσουν μόνο οι δομές Ειδικής Αγωγής! Είναι πρόκληση για τις λαϊκές οικογένειες, που καλούνται να συμβιβαστούν με τις ελλείψεις και τα κενά στα σχολεία, με την υποβάθμιση των μορφωτικών δικαιωμάτων των παιδιών τους, που θα αναγκάζονται, ειδικά στον ευαίσθητο τομέα της Ειδικής Αγωγής, να αλλάζουν εκπαιδευτικό κάθε χρόνο ή ακόμα και μέσα στην ίδια χρονιά.
Ολα αυτά τα χρόνια, ακούσαμε διάφορα προσχήματα για την πολιτική της αδιοριστίας. Από τα εμπόδια που βάζουν οι «θεσμοί» και τους δημοσιονομικούς περιορισμούς έως και τις αποφάσεις του ΣτΕ. Φυσικά, όταν δίνουν κάθε χρόνο 4 δισ. ευρώ για ΝΑΤΟικούς εξοπλισμούς και για σχεδιασμούς που εμπλέκουν τη χώρα μας σε επικίνδυνα παιχνίδια, δεν βρίσκουν δημοσιονομικά εμπόδια. Οταν μέσα από τον κρατικό προϋπολογισμό δίνουν πρωτοχρονιάτικους μποναμάδες στο κεφάλαιο (βλ. επιδότηση ασφαλιστικών εισφορών, μειώσεις φορολογίας), τότε παίρνουν τα συγχαρητήρια των «θεσμών» και της εργοδοσίας. Οταν είναι να περάσουν «fast track» μέτρα και ευνοϊκές τροπολογίες για επιχειρηματίες, τότε οι συνταγματικές και νομικές επιταγές γίνονται λάστιχο. Αλλωστε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ δεν κατάργησε κανέναν νόμο, αντίθετα διατήρησε σε ισχύ το νομοθετικό οπλοστάσιο της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που οδηγεί σε λογική προσοντολογίου στις προσλήψεις και απαξιώνει τα πτυχία. Στην περιβόητη συνταγματική αναθεώρηση που προτείνει, δεν συζητά καν την κατάργηση των άρθρων που βάζουν εμπόδια στη μονιμοποίηση των συμβασιούχων.
Είναι τεράστιες οι ευθύνες της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ (ΔΑΚΕ, ΔΗΣΥ/ΠΕΚ, ΣΥΝΕΚ/ΕΡΑ/ΑΕΕΚΕ)
Ολα
τα προηγούμενα χρόνια, διευκόλυναν την κυβέρνηση και τους σχεδιασμούς
της. Αποδέχονται τα κυβερνητικά επιχειρήματα για την «αδυναμία μαζικών
διορισμών» (λόγω δημοσιονομικών περιορισμών) αλλά και τις λεγόμενες
«επιταγές του νόμου». Δεν θέλησαν να διαμορφώσουν προϋποθέσεις
σύγκρουσης με την αντιλαϊκή πολιτική. Ολο το προηγούμενο διάστημα,
έκαναν τα πάντα για να υπονομεύσουν το μοναδικό δίκαιο και ρεαλιστικό
αίτημα, δεκάδων Συλλόγων και ΕΛΜΕ, που ενώνει τους συναδέλφους και
απαντάει στις μορφωτικές ανάγκες για μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων.
Το χαρακτήριζαν, όπως και οι εκάστοτε υπουργοί Παιδείας, ουτοπικό και
λαϊκίστικο, με αποτέλεσμα να αποδέχονται στην πράξη την ελαστική εργασία
και τον ανελέητο ανταγωνισμό για μια θέση δουλειάς. Ως βολικοί
συνομιλητές της κυβέρνησης μιλούσαν για κάποια «καλύτερα» κριτήρια
διορισμών και κατέθεταν προτάσεις νόμου στο υπουργείο (ΟΛΜΕ) ή προτάσεις
που είχαν κυρίαρχο κριτήριο, μαζί με όλα τα άλλα, την προϋπηρεσία
(ΔΟΕ). Ετσι έδωσαν χρόνο και δυνατότητα ελιγμών στην κυβέρνηση, της
έκαναν πλάτες.Ευθύνη έχουν και άλλες δυνάμεις, όπως οι «Παρεμβάσεις», που από τη δική τους σκοπιά υπονόμευσαν και πολέμησαν το αίτημα για τη μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων που εργάζονται τα τελευταία χρόνια στην Εκπαίδευση. Ρίχνοντας νερό στο μύλο της κυβέρνησης, θέτουν το πονηρό ερώτημα: «Δεν πρέπει να έχουμε μια πρόταση προς το υπουργείο; Αν γίνουν κάποιοι, έστω λίγοι, διορισμοί, με τι κριτήρια θα γίνουν;». Τα ίδια ακούγαμε και από τον ΣΥΡΙΖΑ και τις συνδικαλιστικές του παρατάξεις, πριν γίνει κυβέρνηση. Να βρούμε ρεαλιστικές και εφαρμόσιμες προτάσεις. Αυτή η λογική οδηγεί τελικά το κίνημα να ανέχεται τη χρόνια αδιοριστία και την αναπλήρωση, αν αυτή καθορίζεται με έναν πιο «δίκαιο» τρόπο. Είναι διαφορετικό πράγμα να παρουσιάζονται το πτυχίο και ο χρόνος κτήσης του αλλά και η προϋπηρεσία ως κριτήρια διορισμών, ειδικά όταν είναι δεδομένοι οι μηδενικοί ή οι ελάχιστοι διορισμοί, όπως λένε οι «Παρεμβάσεις», και είναι διαφορετικό αυτά να θεωρούνται δεδομένα και αδιαπραγμάτευτα στο πλαίσιο της μονιμοποίησης όλων των συμβασιούχων, όπως δίκαια απαιτούν οι χιλιάδες αναπληρωτές. Η προϋπηρεσία είναι αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα και όχι κριτήριο ή προσόν.
Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ στην Εκπαίδευση υποστηρίξαμε τη μόνη θέση που η ίδια η ζωή δικαιώνει, ότι: Μόνο η απαίτηση για άμεση μονιμοποίηση όλων των αναπληρωτών καλύπτει στην πραγματικότητα και το πτυχίο και την προϋπηρεσία όλων των συμβασιούχων. Είναι πολιτικά και συνδικαλιστικά χυδαίο να αφήνεται έστω και ο υπαινιγμός ότι η θέση μας αυτή δεν υπερασπίζεται την προϋπηρεσία των συναδέλφων. Και να λέγεται αυτό από αυτούς που μπαίνουν στη λογική των κριτηρίων διορισμού!
Σήμερα, το 2019, όλοι οι αναπληρωτές, με περισσότερη ή λιγότερη προϋπηρεσία, καλύπτουν επιτακτικές ανάγκες, αναπληρώνουν τον ίδιο τους τον εαυτό. Κάθε διαχωρισμός των συναδέλφων μέσα στην Εκπαίδευση με βάση οποιοδήποτε κριτήριο είναι απαράδεκτος και ανήθικος για το συνδικαλιστικό κίνημα και τα συνδικάτα, πλήττει τον χαρακτήρα και τον ρόλο τους. Δεν αποδεχόμαστε τη λογική που λέει ότι για να έχεις το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά, πρέπει πρώτα να είσαι πολλά χρόνια αναπληρωτής. Η προϋπηρεσία χρειάζεται να κατανοείται ως κεκτημένο και αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα για τους εργαζόμενους και όχι ως κριτήριο ή προσόν. Η μάχη απέναντι στο προσοντολόγιο της ΕΕ και του ΟΟΣΑ δεν πρέπει να οδηγεί στην υιοθέτηση ενός άλλου προσοντολογίου, με άξονα τη λεγόμενη εργασιακή εμπειρία (που είναι απαίτηση των εργοδοτικών ενώσεων και της ΕΕ).
Απάντηση
στη διαχρονική κοροϊδία και συνολικά απέναντι στην αντιλαϊκή πολιτική
μπορεί να είναι μόνο η πάλη με βάση τις δικές μας ανάγκες!
Δεν πρόκειται να παζαρέψουμε τη ζωή και τα δικαιώματά μας.
Τα σωματεία, οι συνδικαλιστές, οι Επιτροπές Αγώνα που συσπειρώνονται
στο ΠΑΜΕ, παλεύουμε μέσα στα σωματεία, ώστε να γίνουν κτήμα και υπόθεση
των ίδιων των εκπαιδευτικών αιτήματα και στόχοι πάλης που συγκρούονται
με την αντιλαϊκή πολιτική και το σημερινό βάρβαρο σύστημα, που ενώνουν
τους εργαζόμενους απέναντι στα παιχνιδάκια της διάσπασης που στήνουν οι
κυβερνήσεις, που ανοίγουν δρόμο και προοπτική.Οι στόχοι πάλης για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, για μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων εκπαιδευτικών που έχουν δουλέψει τα τελευταία χρόνια στην Εκπαίδευση, για εδώ και τώρα τουλάχιστον 30.000 μόνιμους διορισμούς εκπαιδευτικών για την κάλυψη στοιχειωδών αναγκών των σχολείων, για ίσα δικαιώματα για μόνιμους και αναπληρωτές, μαζί με τις διεκδικήσεις για ένα σχολείο που θα μορφώνει ολόπλευρα και δεν θα υψώνει νέους ταξικούς φραγμούς, υιοθετούνται από όλο και περισσότερους συναδέλφους, ψηφίζονται από Γενικές Συνελεύσεις σε σωματεία, φλογίζουν τα χείλη και τις καρδιές νέων εκπαιδευτικών, που δεν συμβιβάζονται με τη μιζέρια αυτής της πολιτικής!
Μόνο αυτές οι διεκδικήσεις απαντάνε στα οξυμένα προβλήματα των σχολείων και των ίδιων των συναδέλφων, μόνο έτσι ανοίγει ο δρόμος για την κάλυψη των μορφωτικών δικαιωμάτων των μαθητών μας.
Δεν μας είναι αδιάφορο σε καμία περίπτωση το ζήτημα του τρόπου διορισμού. Παλεύουμε για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους τους εργαζόμενους. Θεωρούμε ότι το πτυχίο στο κάθε επιστημονικό αντικείμενο πρέπει να είναι το μοναδικό εφόδιο για την εργασία. Μέσα στα χρόνια των σπουδών μπορεί και πρέπει να εξασφαλίζονται όλες οι προϋποθέσεις, ώστε ο απόφοιτος να μπορεί να εργαστεί στην Εκπαίδευση. Είμαστε κάθετα αντίθετοι με την απόσπαση της παιδαγωγικής επάρκειας από το πτυχίο. Είμαστε ενάντια σε κάθε είδους πιστοποιήσεις, προσοντολόγια. Είναι βάρβαρο και δυστοπικό ένα μέλλον που ο κάθε εργαζόμενος θα μάχεται στην εργασιακή ζούγκλα για λίγα μόρια και κάποιους μήνες ελαστικής εργασίας. Μας ενδιαφέρει η επιστημονική στήριξη και εξέλιξη του εκπαιδευτικού που εργάζεται στο σχολείο μέσα από ένα πραγματικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα επιμόρφωσης. Σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί επιστημονική και παιδαγωγική αναβάθμιση η συγκέντρωση προσόντων που γεμίζουν απλά έναν φάκελο. Η θέση αυτή αποτελεί θέση σύγκρουσης με την πολιτική της αδιοριστίας, της ανεργίας και της ανασφάλειας, της απαξίωσης και εμπορευματοποίησης της επιστημονικής γνώσης.
Στη σημερινή φάση, με τη συσσώρευση όλων των αντιφάσεων, των αδικιών και των αδιεξόδων, που έχουν δημιουργήσει οι κυβερνητικές πολιτικές, η μόνη θέση που μπορεί σε έναν βαθμό να αντιμετωπίσει τις αδικίες αυτές και να ενώσει, είναι αυτή της μονιμοποίησης όλων των αναπληρωτών και πιο συγκεκριμένα των περίπου 30.000 που έχουν εργαστεί τα τελευταία χρόνια στα σχολεία, χωρίς να μας διαφεύγει ότι ακόμα και έτσι δεν καλύπτεται το σύνολο των πραγματικών αναγκών της Εκπαίδευσης, που είναι πολύ μεγαλύτερες.
Το
συνδικαλιστικό κίνημα, οι μόνιμοι και αναπληρωτές εκπαιδευτικοί
χρειάζεται να βρεθούν το επόμενο διάστημα ενωμένοι και προστατευμένοι
από το κυβερνητικό σχέδιο διάσπασης και κατακερματισμού!
Είναι
ώρα να πάρουν την υπόθεση πάνω τους οι Σύλλογοι και οι ΕΛΜΕ. Δεν πρέπει
να υπάρχει καμία εμπιστοσύνη στις πλειοψηφίες της ΔΟΕ και της ΟΛΜΕ.Δυναμώνουμε τον συλλογικό αγώνα μέσα από τα σωματεία μας. Οι εξελίξεις αποδεικνύουν ότι έχουμε ανάγκη από Σωματεία και Ομοσπονδίες που θα ενώνουν στην πάλη τους όλα τα μέλη και δεν θα τα διαχωρίζουν, θα έχουν μέτωπο στις αντιλαϊκές πολιτικές, δεν θα παζαρεύουν τα δικαιώματά μας. Ενα τέτοιο κίνημα μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω, να στριμώξει, να δυσκολέψει, να ανατρέψει τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς.
Απέναντι στην κοροϊδία για διορισμούς σε βάθος τριετίας και κριτήρια απολύσεων απαντάμε: Πάρτε πίσω τώρα το σχέδιο - λαιμητόμο! Μονιμοποίηση εδώ και τώρα όλων των συμβασιούχων - αναπληρωτών συναδέλφων που εργάζονται τα τελευταία χρόνια στην Εκπαίδευση. Κανένας απολυμένος! Τουλάχιστον 30.000 άμεσοι μόνιμοι διορισμοί για να καλυφθούν οι στοιχειώδεις ανάγκες των σχολείων. Μόνο έτσι μπορεί να ανοίξει και ο δρόμος στους νεότερους συναδέλφους!
Οι επόμενες μέρες είναι κρίσιμες!
Η «Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών» έχει καταθέσει ολοκληρωμένη αγωνιστική πρόταση προς τα ΔΣ και τις ΓΣ των Συλλόγων.
Δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις για την επιτυχία της ήδη αποφασισμένης 24ωρης απεργίας για την Παρασκευή 11 Γενάρη. Κλιμακώνουμε την πάλη αμέσως μετά για να μην περάσει το κυβερνητικό σχέδιο!
Στο χέρι μας είναι να ανατρέψουμε τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς, να προσπεράσουμε την ηττοπάθεια και τον συμβιβασμό, που καλλιεργεί ο κυβερνητικός συνδικαλισμός.
Ας το δοκιμάσουμε! Μπορούμε! Είναι σίγουρο ότι θα βγούμε πιο δυνατοί!
Σπύρος ΜΑΡΙΝΗΣ
Μέλος του ΔΣ της ΔΟΕ, στέλεχος του ΠΑΜΕ
Μέλος του ΔΣ της ΔΟΕ, στέλεχος του ΠΑΜΕ