Α' ΕΛΜΕ Αιτωλοακαρνανίας

      ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ (Α.Ρ.ΕΝ )

                                                                  ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ
                                                        ΓΙΑ ΤΟ 19^Ο ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ
                                                                              ΤΗΣ ΟΛΜΕ

Το 19^ο συνέδριο της ΟΛΜΕ γίνεται μέσα σε παρατεταμένη προεκλογική περίοδο. Η κυβέρνηση παρά τις διθυραμβικές της εξαγγελίες για την έξοδο από τα μνημόνια και την επιστροφή στην πολυπόθητη «κανονικότητα» , συνεχίζει ακάθεκτη την εφαρμογή μιας αντιλαϊκής πολιτικής που επιχειρεί να ενδύσει μ’ έναν μανδύα αριστερής φρασεολογίας και ρητορικής. Πρόκειται για μια πολιτική σκληρής λιτότητας εις βάρος των εργαζομένων και των συνταξιούχων. Μια πολιτική που δεν εξωραϊζεται , καθώς οι μισθοί και οι συντάξεις  έχουν μειωθεί δραματικά , οι δημόσιες δομές συρρικνώνονται και η φορολογία αυξάνεται , για να επιτευχθούν τα αιματηρά πλεονάσματα που έχει ψηφίσει  η κυβέρνηση μαζί με τα άλλα μνημονιακά κόμματα, το καλοκαίρι του 2015. Έτσι, ούτε ο ΕΝΦΙΑ καταργήθηκε, ούτε η ελαστική εργασία μειώθηκε, ούτε το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας σταμάτησε , ούτε οι πλειστηριασμοί της πρώτης κατοικίας ανεστάλησαν , ούτε η διάλυση της δημόσιας παιδείας και υγείας ανασχέθηκε.

  Το χρέος αντί να μειώνεται, αυξάνεται. Λιμάνια και αεροδρόμια παραδίδονται στους δανειστές και η χώρα έχει μετατραπεί σε αποικία των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τη συμφωνία των Πρεσπών. Η κυβέρνηση συμμαχεί με το κράτος – δολοφόνο του Ισραήλ , γεγονός που διαταράσσει τις παραδοσιακά φιλικές σχέσεις του ελληνικού λαού με τον αραβικό κόσμο και ιδιαίτερα τους Παλαιστίνιους. Μια τέτοια πολιτική εγκυμονεί κινδύνους για τη χώρα μας . Τα σύννεφα του πολέμου έχουν φτάσει στη γειτονιά μας με την εμπλοκή της Ελλάδας στους ανταγωνισμούς στην ευρύτερη περιοχή.(Βαλκάνια, Τουρκία, Ν.Α. Μεσόγειος) 
 Ωστόσο, η πολιτική της φτώχειας, της ανεργίας, της κοινωνικής αδικίας, της εργασιακής ανασφάλειας και των ιδιωτικοποιήσεων, που συνεχίζει η σημερινή κυβέρνηση στην ίδια κατεύθυνση με όλες τις προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις , τροφοδοτεί την Ακροδεξιά και τον φασισμό. Σε τέτοιες περιόδους της ιστορίας εμφανίζονται τα φαντάσματα του παρελθόντος, οι απόγονοι των ηττημένων του 2^ου Παγκοσμίου πολέμου , των γερμανοτσολιάδων , των ταγμάτων ασφαλείας , οι υμνητές του Χίτλερ και της χούντας, που επιχειρούν να εκμεταλλευτούν τη γενικευμένη απογοήτευση και να παρουσιαστούν ως Μεσσίες αρθρώνοντας τον αποκρουστικό ρατσιστικό , εθνικιστικό λόγο μίσους , που προκαλεί αποστροφή σε κάθε προοδευτικό άνθρωπο. Καθήκον όλων μας είναι να καταδικάσουμε αυτές τις ενέργειες , να απομονώσουμε αυτά τα αποβράσματα σε κάθε σχολείο και σε κάθε γειτονιά. Οφείλουμε να μάθουμε στους μαθητές μας την ιστορική αλήθεια, κόντρα στην παραχάραξη της ιστορίας, που επιβάλλουν Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) και οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου , να υπερασπίζονται τα δικαιώματά τους μέσα από την οργανωμένη πάλη. Να αγωνιστούν μέσα κι έξω από το σχολείο για μόρφωση και για μια κοινωνία χωρίς φτώχεια κι εκμετάλλευση.
Οι δύο «μονομάχοι», ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, πλειοδοτούν για την απόκτηση της εύνοιας των οικονομικών και πολιτικών κέντρων αποφάσεων ΕΕ και ΗΠΑ. Οι πολίτες έχουν φτωχύνει κατά 1 δις ευρώ το 2018 σε σχέση με το 2017 (στοιχεία της ΑΑΔΕ), ενώ για τους νέους επιφυλάσσουν μισή δουλειά-μισή ζωή. Χαρακτηριστικά παραδείγματα τα τελευταία στοιχεία του «Εργάνη», όπου στις νέες συμβάσεις κυριαρχούν οι ελαστικές σχέσεις εργασίας (55%), αλλά και του ΕΦΚΑ, βάσει των οποίων ο μισθός των ελαστικά εργαζομένων ανήλθε το 2018 στο... αστρονομικό ποσό των 322 ευρώ/μηνιαίως. Η κυβέρνηση κατάργησε την προστασία της πρώτης κατοικίας, αδιαφορώντας για τη δυνατότητα των δανειοληπτών να αποπληρώσουν το δάνειό τους και προγραμματίζει δεκάδες  χιλιάδες πλειστηριασμούς, με fast track εξώσεις.

   Στον χώρο της δημόσιας παιδείας στη διετία που πέρασε , είχαμε τη διατήρηση και θωράκιση όλων των αντιεκπαιδευτικών μέτρων που έχουν ληφθεί κατ εντολή του ΟΟΣΑ και της ΕΕ και από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και από τις προηγούμενες. Αυξημένο ωράριο, 27αρια τμήματα, τεράστια δυσκολία να ῾σπάσουν῾ τμήματα με μαθητές που αντιμετωπίζουν μαθησιακές δυσκολίες, κατάργηση της τρίωρης απαλλαγής για τους υπεύθυνους εργαστηρίων, περικοπές μαθημάτων στο γυμνάσιο, μηδενικούς διορισμούς, μηδενικές αυξήσεις στους μισθούς , άρνηση καταβολής αναδρομικών 13^ου και 14^ου μισθού , προσπάθεια επιβολής υποχρεωτικής παραμονής στο σχολείο 8-2, προσοντολόγιο για τις προσλήψεις μονίμων και αναπληρωτών, αυτοαξιολόγηση, νέο Λύκειο είναι μερικά από αυτά που συνθέτουν τη νέα εικόνα του δημόσιου σχολείου και των εκπαιδευτικών, έτσι όπως τα επιβάλλουν οι υπερεθνικοί οργανισμοί και η κυβέρνηση σπεύδει πρόθυμα να τα υλοποιήσει: το φτηνό πρωτίστως σχολείο, με τις πλήρως ελαστικοποιημένες εργασιακές σχέσεις, με τον ευέλικτο εκπαιδευτικό που πηγαίνει σε 4 και 5 σχολεία και «τα κάνει όλα και συμφέρει», το σχολείο που δεν παρέχει γενική παιδεία, αλλά δεξιότητες για τον αυριανό υποταγμένο εργαζόμενο – μοχλό της ανάπτυξής τους. Ένα σχολείο ταξικό, που δε χωράει όλα τα παιδιά και καταστρατηγεί μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών και εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών.  Αυτών που θα αξιολογούνται συνεχώς και θα φορτώνονται τις ευθύνες για τις αδυναμίες και την αποτυχία του συστήματος.

Το εκπαιδευτικό κίνημα έδωσε μικρές και μεγάλες μάχες όλη την προηγούμενη περίοδο. Η Αγωνιστική Ριζοσπαστική Ενότητα (ΑΡΕΝ) προσπάθησε πάντα να στηρίξει και να ενισχύσει τους εκπαιδευτικούς αγώνες για δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλα τα παιδιά και με διασφαλισμένα όλα τα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών.

Η διετία Ιούνιος 2017 –Ιούνιος 2019 σφραγίστηκε από τρεις αναδιαρθωτικές νομοθετικές πράξεις που αλλάζουν συνθέμελα τις εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών αλλά και το σκοπό του δημόσιου σχολείου.

Α. ΔΙΟΡΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΟΜΗΡΕΙΑ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΩΝ

Ήδη από το 2015, οι διορισμοί ήταν πάντα στην «αντζέντα» του υπουργείου παίζοντας επικοινωνιακά με την ανάγκη χιλιάδων εκπαιδευτικών και 4 χρόνια το ίδιο παιχνίδι συνεχίζεται…

 Παρά την επικοινωνιακή καταιγίδα του Υπουργείου, για να παρουσιαστούν οι εκπαιδευτικές αλλαγές με παιδαγωγική γλώσσα και κοινωνικό πρόσημο, η αλήθεια είναι πως οι κυβερνώντες δεν ορρωδούν προ ουδενός, ώστε να μειωθεί η ανά μαθητή δαπάνη του Κρατικού Προϋπολογισμού για τα Δημόσια Σχολεία, που αποτελεί κυρίαρχη δέσμευση στη νεοφιλελεύθερη ατζέντα που υλοποιούν. Κι έτσι, από το Νηπιαγωγείο ως το Δημοτικό κι από το Γυμνάσιο έως το Λύκειο, βρίσκεται σε εξέλιξη η διαδικασία της δραματικής αποδόμησης της Δημόσιας Εκπαίδευσης, η συρρίκνωση του εκπαιδευτικού έργου, η μείωση του εκπαιδευτικού προσωπικού και η ραγδαία επιδείνωση των εργασιακών του συνθηκών..

 Γενάρης 2019: Όμορφες μέρες, γεμάτες παλμό, αισιοδοξία και διεκδίκηση ήταν εκείνες οι  απεργίες. Γέμισαν οι δρόμοι με συναδέλφους αναπληρωτές, μόνιμους και αδιόριστους σπάζοντας την ομερτά της ακινησίας και της συνθηκολόγησης που είχε επιβάλλει εδώ και τέσσερα χρόνια η πλειοψηφία της ΟΛΜΕ. Από τον υπουργό Φίλη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και την τότε πλειοψηφία των ΣΥΝΕΚ-ΔΑΚΕ ξεκίνησε ο εμπαιγμός των συναδέλφων και παρά την απαίτηση των χιλιάδων συναδέλφων να σπάσει η αδιοριστία, η ΟΛΜΕ ΠΟΤΕ δεν βγήκε μπροστά να υπερασπίσει το δικαίωμα χιλιάδων συναδέλφων μας  καθαρά και μαχητικά, για μόνιμη και σταθερή εργασία παρά επέλεξαν οι κυβερνητικές παρατάξεις (του τώρα και του χθες) να κλείνουν το μάτι στο υπουργείο, στην κυβέρνηση και να δηλώνουν έμπρακτα δια της ανυπαρξίας τους, την πλήρη υποταγή τους στις ντιρεκτίβες του ΟΟΣΑ.

 17 Γενάρη 2019: Ψηφίζεται ο νέος τρόπος πρόσληψης και διορισμού στην εκπαίδευση. «Είκοσι περίπου χρόνια μετά το νόμο του Αρσένη και δέκα χρόνια μετά το νόμο Διαμαντοπούλου, η Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δίνει τη χαριστική βολή στα επαγγελματικά δικαιώματα του βασικού πτυχίου, αποτιμώντας τα ως απειροελάχιστο κλάσμα στο προσοντολόγιο που εισάγει, υιοθετώντας όλο το νεοφιλελεύθερο δόγμα του  «δεν μπορείς να δουλεύεις για χρόνια στην ίδια δουλειά», του ανταγωνισμού και της ατομικής ευθύνης για το δικαίωμα στην εργασία. Μετατρέπει συνακόλουθα σε επιχειρηματική δραστηριότητα αγοράς «προσόντων» και «πιστοποιήσεων» το χώρο της ανώτατης εκπαίδευσης, ευτελίζοντας τις προπτυχιακές σπουδές.

Tα μεγάλα θύματα αυτής της πολιτικής είναι οι 32.οοο αναπληρωτές που υπηρετούν στα σχολεία καλύπτοντας πάγιες και διαρκείς ανάγκες, τους οποίους στέλνει στην ανεργία, απαξιώνοντας την προϋπηρεσία τους, που μαζεύτηκε για χρόνια  και με σκληρούς προσωπικούς όρους σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της χώρας.

Ο νόμος για τον τρόπο πρόσληψης είναι αποσυνδεδεμένος από κάθε δέσμευση για θέσεις εργασίας στην εκπαίδευση είτε μονίμων είτε αναπληρωτών, γιατί  αφενός όσες έχουν ανακοινωθεί υπερβαίνουν τον ορίζοντα της κυβερνητικής θητείας, αφετέρου είναι φανερό πως κι αυτές αποτελούν το πρόσχημα για την προνομοθέτηση του προσοντολογίου της αξιολόγησης και των απολύσεων που περιγράφει ο ΟΟΣΑ, στο οποίο συμφωνεί κι όλη η μνημονιακή αντιπολίτευση.

Τίποτα, πέραν της μονιμοποίησης τώρα όλων των αναπληρωτών που έχουν υπογράψει έστω και μια σύμβαση εργασίας στην εκπαίδευση – αποκλειστικά με βάση το πτυχίο και όλη την προϋπηρεσία, δεν μπορεί να αποτελέσει τη σημαία μάχης του κινήματος, μια μάχη που είναι συνδεδεμένη με την υπεράσπιση του δημόσιου σχολείου και τους μαζικούς διορισμούς για την  κάλυψη των κενών και όλων των πραγματικών αναγκών που είναι πολύ περισσότερες από τον αριθμό των αναπληρωτών που υπηρετούν στα σχολεία σήμερα.» (Ανακοίνωση ΑΡΕΝ –Γενάρης 2019)

Η ΟΛΜΕ δεν μπαίνει στο κόπο να συνεδριάσει…

Β. ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΚΑΙ ΝΕΕΣ ΔΟΜΕΣ

Μάρτιος 2018: Ο νόμος για τις ΝΕΕΣ ΔΟΜΕΣ θεσπίζει νέα συγκεντρωτικά και ιεραρχικά όργανα (ΠΕ.ΚΕ.Σ, Κ.Ε.ΣΥ, ΚΕΑ) με απευθείας αναφορά στην κεντρική πολιτική γραμμή, το ΙΕΠ και το Υπουργείο, αναλαμβάνοντας ρόλο εποπτείας, ελέγχου και συμμόρφωσης όλων των σχολείων στα κεντρικά προτάγματα. «Είναι ένα νομοσχέδιο της Αποκέντρωσης, της Αυτονομίας της σχολικής μονάδας και της Αξιολόγησης,  των βασικών απαιτήσεων δηλαδή της ΕΕ και των εγχώριων δυνάμεων της αγοράς για δραστική μείωση των κρατικών δαπανών, συρρίκνωση των δομών και μείωση του εκπαιδευτικού προσωπικού στο Δημόσιο σχολείο. Eίναι ένα νομοσχέδιο που επιβάλλει  κουλτούρα αξιολόγησης στους εκπαιδευτικούς, αποδοχή της ανεπίστρεπτης πορείας προς την ατομική αξιολόγηση και τη συμμόρφωση στην κεντρική κατεύθυνση για την εκπαιδευτική πολιτική… Είναι ένα νομοσχέδιο που αποτελεί συνάμα μια βαθιά αντιδραστική τομή στην  ειδική αγωγή, αφού όλα όσα έχουν εκτεθεί παραπάνω, εκφράζονται με ακραίο τρόπο στις διατάξεις του νσχ που αφορούν την ειδική αγωγή και την εκπαίδευση των μαθητών ΑμΕΑ στα σχολεία.»(ανακοίνωση ΑΡΕΝ- Μάρτης 2018)

                                           Η πλειοψηφία της ΟΛΜΕ τηρεί σιγή ιχθύος…
Γ. ΝΕΟ ΛΥΚΕΙΟ ΚΑΙ ΑΝΑΔΙΑΡΘΩΣΗ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
22.04.19 Καταργήθηκε ο βασικός κοινωνικός χαρακτήρας του σχολείου, ο οποίος είναι να παρέχει γενική Παιδεία, σε όλα τα παιδιά χωρίς περιορισμούς και διακρίσεις.

Σήμερα, σε ένα έντονο προεκλογικό κλίμα, οι δύο «μονομάχοι», ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, πλειοδοτούν για την απόκτηση της εύνοιας των οικονομικών και πολιτικών κέντρων αποφάσεων ΕΕ και ΗΠΑ. Και η εκπαίδευση αποτελεί «σημαντικό» επίδικο.

Ο Μητσοτάκης εξαγγέλλει την πλήρη προσάρτηση της εκπαίδευσης στο ολοκληρωτικό δόγμα του κέρδους και της υπεραξίας με αιχμή την ακόμα περαιτέρω καταπάτηση των εργασιακών μας δικαιωμάτων αλλά και των μορφωτικών δικαιωμάτων των παιδιών μας μέσω της ιδιωτικής εκπαίδευσης και της συρρίκνωσης του δημόσιου σχολείου. Σε απάντησή τους, η κυβέρνηση αριστοτεχνικά αφαιρεί έναν τουλάχιστον χρόνο δημόσιας παιδείας, πολλαπλασιάζοντας ταυτόχρονα τις δυσκολίες για την απόκτηση του απολυτηρίου και την εισαγωγή των μαθητών μας στην Τριτοβάθμια, με νέους εξεταστικούς φραγμούς. Εξοβελίζει από την εκπαίδευση μεγάλα τμήματα του μαθητικού δυναμικού και τα στρέφει προς την κατάρτιση, προετοιμάζοντας τα για την ημιαπασχόληση και την εργασιακή ομηρεία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ενταφιάζει το όραμα του 12χρονου δημόσιου σχολείου της θεωρίας και πράξης για όλα τα παιδιά χωρίς περιορισμούς και διακρίσεις, και εμπαίζει τους ανήσυχους γονιούς με το «τυράκι» της «ελεύθερης» πρόσβασης κάνοντας στατιστικό δείγμα τους δεκαεξάχρονους μαθητές. Ο νόμος Γαβρόγλου περιγράφει ένα απολύτως ταξικό σχολείο, προσανατολισμένο στη διαδικασία πρόσβασης στην Ανώτατη εκπαίδευση, πολύ μακριά από τις πάγιες θέσεις του εκπαιδευτικού κινήματος, που αφορούν την αυτονόμηση του Λυκείου από τη διαδικασία της εισαγωγής στα ΑΕΙ ΤΕΙ και την ανάδειξη του παιδαγωγικού του ρόλου. Ανελέητη αξιολόγηση των μαθητών και τράπεζα θεμάτων, αλλαγή αναλυτικών προγραμμάτων και γιγάντωση της ύλης των εξεταζόμενων μαθημάτων, αέναο κυνήγι βαθμών είναι τα χαρακτηριστικά που θα οδηγήσουν τους μαθητές νωρίτερα στα φροντιστήρια, με αποτέλεσμα να επιβιώσουν μόνο τα “άλογα κούρσας”, οι λίγοι κι εκλεκτοί, ενώ για τους υπόλοιπους η κατάρτιση και η μαθητεία θα είναι μονόδρομος. Έτσι κατασκευάζεται ένα απολύτως ταξικό σχολείο, προσανατολισμένο στις ανάγκες της αγοράς, με σκοπό την παραγωγή φθηνών, ευέλικτων και χωρίς πραγματική παιδεία εργαζομένων, οι οποίοι, συμβιβασμένοι με τη βαρβαρότητα, δεν θα αντιστέκονται και δεν θα διεκδικούν.

Όσο για τους καθηγητές , το μέλλον που τους επιφυλάσσεται είναι η απομείωση του παιδαγωγικού τους ρόλου, η κατάργηση κάθε εργασιακού δικαιώματος, η κινητικότητα και η απώλεια γνωστικών αντικείμενων.

 Ούτε την ύστατη στιγμή, η πλειοψηφία της ΟΛΜΕ, τίμησε τον κλάδο και τους αγώνες του. Δεν οργάνωσε, δεν διεκδίκησε, δεν έπεισε κανένα συνάδελφο ότι είχε τη βούληση να πρωτοστατήσει στον αγώνα υπεράσπισης του δημόσιου σχολείου.

 Η πλειοψηφία της ΟΛΜΕ (ΣΥΝΕΚ ΔΑΚΕ ΠΕΚ) έχει τεράστιες ευθύνες για τη συνδικαλιστική απραξία της τελευταίας διετίας. Οι ΣΥΝΕΚ παίζουν απροκάλυπτα το ρόλο του κυβερνητικού εκπροσώπου και μας κουνούν το δάκτυλο με «διάθεση» νουθεσίας, τρομοκρατώντας το κλάδο με την απειλή της επανόδου της δεξιάς των απολύσεων. Αποκρύπτουν επιμελώς ότι ΜΟΝΟ οι αγώνες μπορούν να ανατρέψουν τις μνημονιακές πολιτικές που συνεχίζει σήμερα η κυβέρνηση τους βαδίζοντας στον μονόδρομο της υποταγής και του συμβιβασμού στα οικονομικά συμφέροντα. Η ΔΑΚΕ ψηφίζει τα πάντα μαζί με τις ΣΥΝΕΚ στη λογική του να περάσουν όλα τώρα για να τα βρει έτοιμα η επόμενη κυβέρνηση της Ν.Δ., ψαρεύοντας παράλληλα στα θολά νερά του εθνικισμού και των ψευτοπατριωτικών κορώνων για λαϊκή κατανάλωση. Η ΠΕΚ δέσμια του παρελθόντος της ευθυγραμμίζεται με τις «συστημικές» παρατάξεις και ανοίγει κι αυτή τον δρόμο για τη δημιουργία του σχολείου της αγοράς , της ΕΕ και του ΟΟΣΑ μέσα σε συνθήκες συνδικαλιστικής άπνοιας, για την οποία εκφράζει «τον προβληματισμό της».

Ωστόσο και οι παρατάξεις της εκπαιδευτικής αριστεράς (ΑΣΕ & ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ) δε στέκονται πάντα στο ύψος των περιστάσεων. Κινούνται συχνά με την πρακτική της περιχαράκωσης και του απομονωτισμού και δε συμβάλλουν στην κοινή δράση όλων των ριζοσπαστικών δυνάμεων που αποτελεί τη μόνο διέξοδο απέναντι στη γενικευμένη επίθεση που δεχόμαστε.

Η ΑΡΕΝ, συνεπής στην ενωτική της πολιτική, θα κάνει ό,τι μπορεί προς αυτήν την κατεύθυνση και απευθύνει πρόσκληση για συνεργασία οποιασδήποτε μορφής  σε όλες τις δυνάμεις της εκπαιδευτικής αριστεράς οι οποίες θεωρούν ότι μπορούν να μοιραστούν το ίδιο πολιτικό και εκπαιδευτικό όραμα. Αυτός είναι ο δρόμος για να ξεπερνούμε τα εμπόδια που θέτει η συνδικαλιστική γραφειοκρατία στους αγώνες μας. Όχι μόνο της ΟΛΜΕ αλλά και της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ.

Θεωρούμε πως το μεγάλο στοίχημα της περιόδου είναι ένα πλατύ μέτωπο αγώνα. Μέτωπο που θα συνενώσει τους πάντες: μόνιμους, αναπληρωτές, δασκάλους, νηπιαγωγούς, καθηγητές και γονείς. Μέτωπο αντιμνημονιακό κι αντικυβερνητικό. Που θα συνενώσει όλες τις δυνάμεις του αγώνα και τα πολιτικοσυνδικαλιστικά τους ρεύματα σε ένα μεγάλο μπλοκ ανατροπής. Που θα γεμίσει τις αίθουσες των Συνελεύσεων και θα αφαιρέσει τη διαχείριση των αγώνων από τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, αναδεικνύοντας ένα ανεξάρτητο κέντρο αγώνα για το συντονισμό τους. Που θα δώσει το λόγο στους μάχιμους εκπαιδευτικούς, οι οποίοι ασφυκτιούν και απογοητεύονται από τις παραταξιακές στρατηγικές, τις κομματικές περιχαρακώσεις, την πεπατημένη «δράση» της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, αγωνιούν για την ανάταση του κινήματος και βλέπουν την ελπίδα στο μέτωπο των πραγματικών αγώνων και της ανατροπής. (ανακοίνωση ΑΡΕΝ – Σεπτέμβρης 2018)

 Για να πάνε τα πράγματα αλλιώς, Όχι στην ΟΛΜΕ της συνθηκολόγησης και της αναμονής.

Μαχητική, ισχυρή, ταξική ΟΛΜΕ!

 
Διεκδικούμε

·         Κατάργηση του νόμου Γαβρόγλου για το νέο Λύκειο.

·         Αύξηση των δαπανών για την παιδεία στο 5% του ΑΕΠ.

·         20 μαθητές ανά τμήμα γενικής παιδείας και 10 ανά τμήμα προσανατολισμού.

·         Μόνιμους μαζικούς διορισμούς με μονιμοποίηση όλων των αναπληρωτών που έχουν υπογράψει έστω και μία σύμβαση εργασίας στην εκπαίδευση, αποκλειστικά με βάση το πτυχίο και την προϋπηρεσία.

·         Αυξήσεις στους μισθούς. Επαναφορά και άμεση απόδοση των αναδρομικών του 13ου και 14ου μισθού σε όλους τους συναδέλφους.

·         Επαναφορά του ωραρίου των καθηγητών στα προ του 2013 επίπεδα.

·         Κατάργηση του νόμου Κατρούγκαλου και όλων των αντιασφαλιστικών νόμων – πλήρη σύνταξη με 30 χρόνια ασφάλισης.

·         Κατάργηση αξιολόγησης χειραγώγησης.

·         Κατάργηση του θεσμού της μαθητείας

 

Παλεύουμε

  Για14χρονο υποχρεωτικό δημόσιο σχολείο

  των ΟΛΩΝ και των ΙΣΩΝ,

  το σχολείο της θεωρίας και της πράξης,

  χωρίς ταξικούς φραγμούς και διακρίσεις