Α' ΕΛΜΕ Αιτωλοακαρνανίας

                                      

Mονιμοποίηση εδώ και τώρα όλων των συμβασιούχων εκπαιδευτικών. Ένα αίτημα δίκαιο και επίκαιρο όσο ποτέ!

Οργανώνουμε τον αγώνα μας, συμμετέχουμε μαζικά στις κινητοποιήσεις!

 

·        Κινητοποίηση  ενάντια στις τρίμηνες συμβάσεις αναπληρωτών, Δευτέρα, 14 Σεπτέμβρη

 στις 6μ.μ. στη Βουλή.

·   Πανεκπαιδευτικό Συλλαλητήριο την Πέμπτη, 17 Σεπτέμβρη στις 6.30μ.μ. στα Προπύλαια.

·        Τηλεδιάσκεψη ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ την Παρασκευή, 18  Σεπτέμβρη.

·        Κλιμακώνουμε με απεργιακή κινητοποίηση.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

Κάθε χρόνο τα σχολεία κλείνουν τον Ιούνιο με τις απολύσεις χιλιάδων συμβασιούχων εκπαιδευτικών και ανοίγουν τον Σεπτέμβριο με χιλιάδες κενά, από τα οποία κάποια καλύπτονται καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς, ενώ άλλα, ακόμα και σε πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα,  δεν καλύπτονται καθόλου. Αυτό το έργο το ζούμε πάνω από δέκα χρόνια τώρα. Ειδικά φέτος, και εν μέσω πανδημίας, η Κυβέρνηση απέλυσε 42.000 εκπαιδευτικούς, όταν έκλεισαν τα σχολεία, και προσέλαβε, λίγο πριν αυτά ανοίξουν, περίπου 25.000(21.065 εκπαιδευτικούς και 3.862 Ε.Ε.Π. και Ε.Β.Π.), την ίδια στιγμή μάλιστα που έχουμε και 3.500 επιπλέον κενά, λόγω συνταξιοδοτήσεων. Η μόνη διαφορά φέτος είναι οι μόνιμες προσλήψεις 4.500 εκπαιδευτικών της ειδικής αγωγής, που ήρθαν φυσικά κάτω από το βάρος των αγώνων όλων των τελευταίων χρόνων, και οι εξαγγελίες για άλλους 10.500 διορισμούς στη Γενική Αγωγή, οι οποίοι δεν ξέρουμε εάν και πότε θα γίνουν. Βέβαια οι αριθμοί αυτοί φαίνονται αστείοι, αν κοιτάξει κανείς τις πραγματικές ανάγκες που έχουν τα σχολεία για μόνιμο προσωπικό, αλλά και τις σύγχρονες μορφωτικές ανάγκες των μαθητών μας. Αν το πολιτικό σύστημα είχε ως προτεραιότητα την κάλυψη αυτών των αναγκών, πραγματικά όλοι οι εκπαιδευτικοί που βρίσκονται στους πίνακες θα διορίζονταν! 

Αντίθετα, όλες οι Κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων απέδειξαν πως όχι μόνο δεν έχουν  τέτοια προτεραιότητα, αλλά, αντίθετα, με την πολιτική τους διεύρυναν το απαράδεκτο καθεστώς της ελαστικής εργασίας, αυτής χωρίς δικαιώματα, όπου οι συμβασιούχοι εκπαιδευτικοί ανακυκλώνονται κάθε χρόνο, χωρίς να γνωρίζουν αν και πότε θα εργαστούν, αλλάζοντας μάλιστα τόπο κατοικίας και σχολείο ανά 9 μήνες, στην καλύτερη περίπτωση. Ήρθε και ο νόμος Γαβρόγλου(4589/19) που εφάρμοσε φέτος η Ν.Δ., που έφερε τεράστιες ανακατατάξεις στους πίνακες των αναπληρωτών, που στέλνει στην ανεργία χιλιάδες εκπαιδευτικούς που δούλευαν όλα τα προηγούμενα χρόνια στα σχολεία μας, ενώ η Κυβέρνηση της Ν.Δ. ετοιμάζει και το αίσχος των τρίμηνων συμβάσεων για τους αναπληρωτές, βγάζοντας απ΄έξω μάλιστα τους συναδέλφους που ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες. Ταυτόχρονα, επιχειρείται, εν μέσω πανδημίας, να αποκλειστούν συνάδελφοι της ειδικής αγωγής από την άδεια για τις ευπαθείς ομάδες!

Όπως φαίνεται, το βαρέλι του χτυπήματος της σταθερής εργασίας και των εργασιακών δικαιωμάτων δεν έχει πάτο! Όλα τα προηγούμενα χρόνια οι συμβασιούχοι έζησαν στο πετσί τους δεκάδες αδικίες, με τη μία ή την άλλη εγκύκλιο, με τον έναν ή τον άλλον νόμο που ψηφιζόταν. Αυτό αποδεικνύει πως όσο όλοι αυτοί οι συνάδελφοι δε διορίζονται, τόσο θα αντιμετωπίζουν καθημερινά επιπλέον προβλήματα από αυτά που έτσι κι αλλιώς έχουμε στη σχολική ζωή.

Γι΄αυτό και όλα αυτά τα χρόνια προσπαθήσαμε να αναδείξουμε μέσα από τα σωματεία μας και την ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΩΝ τα ιδιαίτερα προβλήματα που έχουν οι συνάδελφοί μας αναπληρωτές, το πιο χτυπημένο, αλλά και το πιο νέο κομμάτι του κλάδου. Θυμίζουμε ότι δώσαμε αγώνα ώστε οι αναπληρωτές να μπορούν να συμμετέχουν  ισάξια στα σωματεία μας, να μπορούν να εκλέγονται στα Δ.Σ. και φτάσαμε σήμερα να έχουμε εκλεγμένους αναπληρωτές, όχι μόνο σε δεκάδες πρωτοβάθμια σωματεία αλλά και σε ΔΟΕ και ΟΛΜΕ.

Δώσαμε αγώνα για να παρθούν μέτρα στήριξης των αναπληρωτών και φυσικά παλεύουμε για την εξίσωση των αδειών μόνιμων και αναπληρωτών. Πετύχαμε να δοθεί άδεια ανατροφής στις συναδέλφισσες εκπαιδευτικούς και βέβαια συνεχίζουμε μέχρι την πλήρη εξίσωση των δικαιωμάτων.

Το αίτημα όμως που βάζουμε μπροστά είναι η μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων που δούλεψαν τα τελευταία χρόνια στην εκπαίδευση. Ένα αίτημα που πολλοί το λοιδόρησαν στην αρχή. Άλλοι μιλούσαν στο κίνημα για λαϊκισμό (ΣΥΡΙΖΑ), άλλοι έλεγαν πως «δεν αντέχουν» τα δημοσιονομικά της χώρας(Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ). Το αστείο είναι ότι ταυτόχρονα όλοι αυτοί προεκλογικά έταζαν στους εκπαιδευτικούς μόνιμους διορισμούς(10.000 η Ν.Δ. το 2012, 20.000 ο ΣΥΡΙΖΑ το 2015), και τελικά φτάσαμε στο 2020 για να γίνουν 4.500!! Θα ήταν για γέλια, αν δε μιλούσαμε για τη ζωή και τη δουλειά χιλιάδων εργαζομένων, για τα μορφωτικά δικαιώματα χιλιάδων μαθητών. Κερδίσαμε με την πίεσή μας σήμερα όλοι να μιλούν για την ανάγκη μόνιμων διορισμών στην εκπαίδευση και δε θα σταματήσουμε μέχρι αυτό να γίνει πράξη. Όχι διορισμοί όμως με το σταγονόμετρο, όπως υπόσχονται, αλλά μαζικοί, μόνιμοι διορισμοί όλων των συμβασιούχων που καλύπτουν όλα αυτά τα χρόνια πάγιες και διαρκείς ανάγκες των σχολείων, όλων των εκπαιδευτικών που τελικά αναπληρώνουν τον εαυτό τους κάθε χρόνο.

Ειδικά σήμερα με την πανδημία, η ανάγκη αυτή πολλαπλασιάζεται, αν σκεφτεί κανείς και το ολιγάριθμο και «γηρασμένο» εκπαιδευτικό δυναμικό που υπάρχει στα σχολεία, ακριβώς λόγω της αδιοριστίας όλων αυτών των χρόνων, αλλά και την ανάγκη για μικρότερα τμήματα στα σχολεία, αίτημα που βάζουν τα σωματεία αυτήν την περίοδο, μαζί με το αίτημα για έκτακτο κονδύλι ώστε να προσληφθεί ο απαραίτητος αριθμός εκπαιδευτικών.

Συνεχίζουμε μέσα από τα σωματεία μας, ενωμένοι, να παλεύουμε για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, δουλειά με δικαιώματα! Όλοι στις κινητοποιήσεις!!