Έτσι, την ώρα που φέρνει το πιο άθλιο νομοσχέδιο για την ανώτατη εκπαίδευση , το οποίο λειτουργεί ως ταξικός κόφτης που συνθλίβει τα όνειρα δεκάδων χιλιάδων νέων για φοίτηση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και επιβάλλει καθεστώς αστυνομοκρατίας στα ΑΕΙ , απαγορεύει τις «συναθροίσεις άνω των 100 ατόμων» και σχηματίζει δικογραφία εναντίον όλων όσοι συμμετείχαν στα συλλαλητήρια για την ανατροπή του νόμου. Την ίδια στιγμή ασκεί δίωξη στον πρόεδρο της ΠΟΕΔΗΝ κατ εφαρμογή του διαβόητου νόμου Χρυσοχοϊδη για τις διαδηλώσεις και καλεί «δι υπόθεσίν της» την πρόεδρο της ΟΕΝΓΕ, την πρόεδρο των γιατρών της Θεσσαλονίκης και έναν φοιτητή με τις κατηγορίες της «απείθειας» και της «παρακώλυσης συγκοινωνιών» σε κινητοποιήσεις που πηγαίνουν ακόμη και 1,5 χρόνο πίσω.
Την ίδια στιγμή η πολιτική ηγεσία του υπουργείου παιδείας συγκροτεί τα υπηρεσιακά συμβούλια που προέκυψαν από τις εκλογές – παρωδία της 9ης Νοεμβρίου , με αιρετά μέλη παραιτημένους υποψηφίους που έχουν λάβει μονοψήφιο αριθμό ψήφων , εφόσον η αποχή ξεπέρασε το 93%. Επειδή ,όμως, αυτοί παραιτούνται σύμφωνα με τις αποφάσεις του κλάδου , φρόντισε να περάσει τροπολογία με την οποία δίνει το δικαίωμα στους ΔΙΔΕ να διορίσουν αιρετά μέλη ακολουθώντας το «φωτεινό» παράδειγμα της χούντας. Όχι τυχαία άλλωστε , ο υφυπουργός παιδείας, για να δικαιολογήσει την εγκαθίδρυση της πανεπιστημιακής αστυνομίας, επικαλέστηκε την ύπαρξη αστυνομικών τμημάτων στα πανεπιστήμια το 1969!!! Επειδή, όμως , οι δοτοί αιρετοί ενδέχεται να πυροδοτήσουν αντιδράσεις , με άλλη τροπολογία ποινικοποιείται η παρεμπόδιση συνεδρίασης των υπηρεσιακών συμβουλίων και τιμωρείται και με χρηματικό πρόστιμο και με ποινή φυλάκισης.
Και δεν σταματά εδώ το μπαράζ αντιλαϊκών και αντιεκπαιδευτικών μέτρων. Από τις 20/1 είναι σε ισχύ η Υπουργική Απόφαση (ΥΑ) με την οποία καθορίζεται η διαδικασία εφαρμογής της εσωτερικής και εξωτερικής αξιολόγησης των σχολικών μονάδων, ένα μέτρο που θα οδηγήσει στην κατηγοριοποίηση των σχολείων , στην υπονόμευση του δημόσιου χαρακτήρα του εκπαιδευτικού συστήματος και στην καταστρατήγηση των εργασιακών δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών, εισάγοντας στο δημόσιο σχολείο τη λογική της αγοράς. Η εφαρμογή της αξιολόγησης και μάλιστα υπό τις συνθήκες της πανδημίας είναι casus belli για την εκπαιδευτική κοινότητα.
Κι ενώ θα περίμενε κανείς πως απέναντι σε μια τέτοια κατάσταση οι συνδικαλιστικές μηχανές θα είχαν πάρει φωτιά και θα λειτουργούσαν «στο κόκκινο», καταγγέλλοντας αν μη τι άλλο την πολιτική ανεντιμότητα της κυβέρνησης, που εκμεταλλεύεται την περίσταση με τον πιο άθλιο τρόπο, δυστυχώς η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Οι δυνάμεις της πλειοψηφίας στην ΟΛΜΕ έχουν επιβάλει καθεστώς συνδικαλιστικής άπνοιας και αφωνίας παρά το όργιο των αντιλαϊκών πολιτικών που εφαρμόζονται.
Συγκεκριμένα , σε ό,τι αφορά την κατάθεση της βαθμολογίας για το πρώτο τετράμηνο, θέμα για το οποίο ασκήθηκαν πιέσεις και τρομοκρατία εις βάρος πολλών συναδέλφων που σεβόμενοι τον εαυτό τους και την αξιοπρέπειά τους , αλλά πρώτα απ΄όλα τους μαθητές τους, δεν δέχθηκαν να καταθέσουν βαθμολογία για το τετράμηνο της παρωδίας της τηλεκπαίδευσης , η ομοσπονδία αρκέστηκε σε δύο ανακοινώσεις που απλώς επιβεβαίωναν ότι κάποιος έχει το δικαίωμα της μη κατάθεσης. Θεωρούμε ότι η ΟΛΜΕ όφειλε να πάρει ξεκάθαρη θέση κατά της κατάθεσης αναδεικνύοντας το φιάσκο της τηλεκπαίδευσης , τις ανισότητες που αυτή ενισχύει και αποτρέποντας τη νομιμοποίηση και μονιμοποίησή της εις βάρος των εργασιακών δικαιωμάτων του κλάδου. Έτσι αφήνει τους συναδέλφους ουσιαστικά απροστάτευτους στις πιέσεις της διοίκησης που ετσιθελικά προσπαθεί να υλοποιήσει το αφήγημα της κανονικότητας.
Σε ό,τι αφορά την αξιολόγηση, βρισκόμαστε στις 8/2 και η ΟΛΜΕ, 20 ημέρες μετά την ΥΑ για την αξιολόγηση, δεν έχει εκδώσει ακόμη ανακοίνωση για Απεργία-Αποχή από τις διαδικασίες. Κι ενώ είναι γνωστό ότι το τριήμερο 8-9-10/2 γίνονται από το ΙΕΠ τα ηλεκτρονικά σεμινάρια στους διευθυντές και αμέσως μετά θα αρχίσουν οι πιέσεις για σύγκληση συλλόγων διδασκόντων και συγκρότηση ομάδων. Δεν έχει κανείς το δικαίωμα να εγκαταλείπει τους συναδέλφους βορά στο έλεος των πρόθυμων και να βάζει έτσι πλάτη στην υλοποίηση της κυβερνητικής πολιτικής. Η ομοσπονδία θα έπρεπε να δηλώσει βροντερό «παρών» στο πλευρό του κλάδου, ώστε να ενισχυθεί η αυτοπεποίθηση και το ηθικό ενός κόσμου που λυγίζει κάτω από την πίεση του φόβου και της τρομοκρατίας που του ασκείται.
Οι δυνάμεις της πλειοψηφίας οφείλουν να πάρουν το μήνυμα που έδωσε ο κλάδος τον Νοέμβρη. Μαζικά, συσπειρωμένα και ενωτικά δόθηκε εκείνη η μάχη και ήταν νικηφόρα. Το 93% αποχής ήταν ένα δυνατό ράπισμα προς την κυβέρνηση και για να διασφαλίσουμε ανάλογη εξέλιξη στη δύσκολη μάχη της αξιολόγησης, χρειάζεται ανάλογη διαχείριση.
Το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ επιβάλλεται να συγκαλέσει αμέσως γενικές συνελεύσεις ΕΛΜΕ , ώστε να πάει σε γενική συνέλευση προέδρων , όπου θα καθοριστούν τα επόμενα βήματα του αγώνα κατά της αξιολόγησης. Επίσης, πρέπει να καλέσει σε συμμετοχή στα συλλαλητήρια της 10/2 κατά της ψήφισης του νόμου.
Συνάδελφοι/ ισσες, συσπειρωθείτε στα σωματεία και τις ΕΛΜΕ. Μη λυγίζετε! Δεν υλοποιούμε κανένα στάδιο της διαδικασίας της αξιολόγησης, συμμετέχοντας στην Απεργία-Αποχή! Με διάλογο στους συλλόγους διδασκόντων ενημερώνουμε τους συναδέλφους μας, ώστε να μην συγκροτηθούν πλειοψηφίες για σύγκληση συλλόγου διδασκόντων.
Όλοι & όλες στα συλλαλητήρια και τις κινητοποιήσεις!