Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ
ΜΕ ΤΙΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΜΑΣ
ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ ΑΚΥΡΩΝΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΠΟΛΥΣΕΩΝ
Αυτή τη φορά ο Υπουργός «επιστρατεύει» τους διευθυντές των σχολικών μονάδων και «εντέλλεται» τη μετατροπή των σχολείων σε «Κρανίου τόπο».
Η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας και τα παπαγαλάκια
των συστημικών ΜΜΕ πανηγύρισαν αλαζονικά και προκαταβολικά για «το πλεόνασμα συναίνεσης» του κλάδου στην αυτό-αξιολόγηση.
Την απέρριψε όμως η συντριπτική πλειοψηφία των μαχόμενων δάσκαλων και καθηγητών
στην πράξη και όχι μόνον «η θνήσκουσα» κατά τον κ. Υπουργό «συντεχνία ολίγων συνδικαλιστών».
Το συνδικαλιστικό κίνημα χάραξε την τακτική του για την αντιμετώπιση του αντιδραστικού θεσμικού πλαισίου της
αξιολόγησης με δεδομένο ότι αυτό θα αποτελέσει
στην πλήρη εφαρμογή του ένα βασικό εργαλείο για τη «νομιμοποίηση» , διευκόλυνση
και εφαρμογή του συνόλου των συντηρητικών, νεοφιλελεύθερων, μνημονιακών αναδιαρθρώσεων
στη δημόσια εκπαίδευση και στις εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών.
Στο πλαίσιο αυτό,
βασικό στοιχείο στην ενημέρωση των συναδέλφων στον αγώνα για την ακύρωση της
στην πράξη, ήταν η άρρηκτη σύνδεσή της με το σύνολο της εκπαιδευτικής πολιτικής,
δηλαδή με το κλείσιμο σχολείων-τμημάτων, τα πλεονάσματα, τις μεταθέσεις και μετατάξεις, την οργανικότητα στο σχολείο, το νόμο για το λύκειο, τη μείωση ή καθήλωση μισθών, με αποκορύφωμα τις
διαθεσιμότητες-απολύσεις, με απώτερο κυρίαρχο στόχο τον ιδεολογικό έλεγχο και την χειραγώγηση των εκπαιδευτικών.Ταυτόχρονα είχαμε εκτιμήσει ότι ο αγώνας ενάντια σε αυτούς τους μηχανισμούς έχει ιδιαίτερες δυσκολίες, όχι μόνο λόγω της περιρρέουσας κοινωνικής αντίληψης, που ενισχύθηκε λόγω κρίσης και ανεργίας, αλλά κυρίως γιατί έχει έναν έντονο ιδεολογικό χαρακτήρα, που αφορά στην καρδιά του πολιτικού συστήματος και του κράτους. Η κατεύθυνση της ΟΛΜΕ για ακύρωση στην πράξη της αυτό-αξιολόγησης με αποφάσεις συλλόγων καθηγητών και με ταυτόχρονη παρέμβαση στα σεμινάρια διευθυντών-σχολικών συμβούλων, έχει δημιουργήσει μεγάλη κινητικότητα στα σχολεία. Χιλιάδες συνάδελφοι ενημερώνονται και αντιστέκονται με όλους τους τρόπους, παρά το φόβο, τους εκβιασμούς και τον αυταρχισμό της διοίκησης, ενώ έχει ήδη αποδομηθεί η προσπάθεια του υπουργείου να την περάσει συναινετικά. Αποτέλεσμα: το υπουργείο «αναγκάζεται» με συνεχείς εγκυκλίους να προσπαθήσει να την επιβάλλει με το «εντέλλεσθαι», το πειθαρχικό δίκαιο και την καταστολή. Δεν είναι υπερβολικό, λοιπόν, να εκτιμήσουμε ότι , παρά τα προβλήματα και τις αδυναμίες του συνδικαλιστικού κινήματος, τα ελλείμματά μας στην ενημέρωση και στο άνοιγμα του κλάδου στους γονείς και τα προβλήματα του συνδυασμού των αγώνων με το μέτωπο των απολύσεων, το συνδικαλιστικό κίνημα έχει ήδη με τις αντιστάσεις που ανέπτυξε, καταγράψει πολιτικά , συνδικαλιστικά και ηθικά νίκη απέναντι στην πολιτική της κυβέρνησης , έχοντας δημιουργήσει υποθήκες και εμπειρίες για την επόμενη πιο δύσκολη φάση.
Το ΔΣ της ΟΛΜΕ με την τελευταία ανακοίνωσή του, μετά την
εγκύκλιο του «εντέλλεσθαι» έκανε και πάλι την επιλογή της αντίστασης με όλους
τους τρόπους. Δεν παραγνωρίζουμε τις νέες πιο μεγάλες δυσκολίες, όταν ο κλάδος
είναι με το πιστόλι στον κρόταφο. Σε αυτήν τη φάση θεωρούμε ότι η Ομοσπονδία οφείλει να κρατήσει ζωντανή και
καθαρή τη γραμμή της αντίστασης και της ελπίδας.
Το επόμενο διάστημα οι ΕΛΜΕ μέσα από Γεν. Συνελεύσεις με
θέματα απολύσεις, αξιολόγηση θα κλιμακώσουν την πάλη τους για την οργάνωση των
συναδέλφων, την ενημέρωση γονέων και τοπικών κοινωνιών για τις συνέπειες των
μηχανισμών της Αξιολόγησης και του Νόμου για το Νέο Λύκειο.
Στα πλαίσια αυτά σε συντονισμό με Συλλόγους Α/βάθμιας θα
δώσουμε τη μάχη της ακύρωσης των Σεμιναρίων Επιμόρφωσης Διευθυντών – Συμβούλων,
θα παρέμβουμε αποφασιστικά ώστε οι Διευθυντές να στηριχθούν στις συλλογικές
αποφάσεις και να συμπαραταχθούν με τον κλάδο για την απόκρουση αυτών των
πολιτικών, αντιμετωπίζοντας ταυτόχρονα περιπτώσεις αυταρχικών και
αντιδημοκρατικών συμπεριφορών, καλώντας τους να λογοδοτήσουν στις Γεν.
Συνελεύσεις.
Οφείλουμε, λοιπόν, άμεσα να αποδομήσουμε τη γραμμή του «εντέλλεσθαι»
μέσα από τις αποφάσεις του συλλόγου καθηγητών . Τα βασικά επιχειρήματα είναι : α)
η εγκύκλιος είναι παράνομη, αφού καταργεί τη δημοκρατική λειτουργία του
σχολείου και ανατρέπει το ρόλο του συλλόγου διδασκόντων και τη θέση του εκπαιδευτικού
σε αυτόν και β) δεν προκύπτει ούτε από τη νέα εγκύκλιο η υποχρεωτικότητα
συμμετοχής των εκπαιδευτικών στις ομάδες εργασίας. Στην ίδια κατεύθυνση και οι
διευθυντές των σχολικών μονάδων στηριγμένοι στο σύλλογο καθηγητών θα πρέπει να
εξαντλήσουν τις δυνατότητες συλλογικής αντίστασης. Σε κάθε περίπτωση η
διατύπωση των ενστάσεων (μη συγκρότηση ομάδων, μη υποχρεωτική συμμετοχή) θα
πρέπει να αποτυπώνεται πλήρως τεκμηριωμένα, μέσα από τις θέσεις συλλόγων ή ομάδων συναδέλφων, στηριγμένοι στο βασικό πλαίσιο της ΟΛΜΕ για
το ρόλο της αυτοαξιολόγησης- αξιολόγησης. Διευκρίνιση: η εφαρμογή της βασικής αρχής του διοικητικού δικαίου , ότι σε διαταγή προδήλως παράνομη ο υπάλληλος οφείλει να εκτελέσει τη διαταγή και να αναφέρει συγχρόνως στην προϊσταμένη αρχή εκείνου που τον διέταξε, επιφυλασσόμενος για κάθε νόμιμο δικαίωμά του, είναι ατομική επιλογή διεξόδου, η οποία προϋποθέτει την υιοθέτηση και εξάντληση όλων των προηγούμενων συλλογικών μορφών αντίδρασης που αποτελεί τη βασική επιλογή του συνδικαλιστικού κινήματος.
