Συναδέλφισσα, συνάδελφε,
Γνωρίζεις την κατάσταση και τα προβλήματα. Πολλά μπορούν να εξαρτηθούν από σένα. Κάνε τον αγώνα δική σου υπόθεση. Αξιοποίησε και τις αρχαιρεσίες του σωματείου για να γίνει ένα βήμα να αλλάξουν τα πράγματα.
Στηρίζουμε-ψηφίζουμε Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών ώστε ο συσχετισμός δύναμης να δίνει τη δυνατότητα στο σωματείο μας:
Να είναι κοντά σε κάθε συνάδελφο, μπροστά στον αγώνα για κάθε μικρό ή μεγάλο πρόβλημα. Όλοι οι συνάδελφοι να το νιώθουν δικό τους.
Να παλεύει απέναντι σε κάθε αντιλαϊκή κυβέρνηση και να μη γίνεται εργαλείο για την εκάστοτε κυβερνητική εναλλαγή.
Να είναι χειραφετημένο από το κράτος και τους μηχανισμούς του, να μην υποτάσσει τις αγωνιστικές του διεκδικήσεις, στο υπάρχον αντιλαϊκό νομοθετικό πλαίσιο και στις «υπηρεσιακές ανάγκες» που προκύπτουν από αυτό.
Να παίρνει αγωνιστικές πρωτοβουλίες, για τα οξυμμένα προβλήματα που βιώνουμε τόσο σε τοπικό όσο και σε πανελλαδικό επίπεδο.
Να συντονίζεται και να αναπτύσσει κοινή δράση με τα εργατικά συνδικάτα, τις ενώσεις γονέων, αναδεικνύοντας ότι η Παιδεία είναι ζήτημα όλου του λαού και δεν αφορά μόνο τον κλάδο.
Να στέκεται απέναντι στη στρατηγική της ΕΕ και του ΟΟΣΑ για την Παιδεία, αποκαλύπτοντας το χαρακτήρα των αναδιαρθρώσεων, αντιπαλεύοντας τις αντιδραστικές αλλαγές στη δομή και το περιεχόμενο του σχολείου.
Οι κυβερνήσεις αλλάζουν, η «κανονικότητα» μένει!!
Η «κανονικότητά» που ευαγγελίζεται και η νέα κυβέρνηση είναι πολύ μακριά από τις ανάγκες μας. Οι τσακισμένοι μισθοί, το καθεστώς της αδιοριστίας που κρατά ομήρους πάνω από 35.000 συναδέλφους, οι χιλιάδες χαμένες ώρες σε όλη τη χώρα, ακόμα και σε πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα, η εικόνα του 67χρονου καθηγητή μέσα στην τάξη, μπορεί να παρουσιάζεται ως μία «κανονική» κατάσταση για την ΕΕ, τον ΟΟΣΑ και την κυβέρνηση, σίγουρα όμως είναι μία ζοφερή πραγματικότητα τόσο για τους συναδέλφους, όσο και για τους μαθητές.
Κανονικότητα για τις αντιλαϊκές κυβερνήσεις, την Ε.Ε. και τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους είναι το καθεστώς εργασιακής ζούγκλας που ετοιμάζουν για τους χιλιάδες μαθητές μας με τον «αναπτυξιακό νόμο» ο οποίος καταργεί τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, δίνει γη και ύδωρ στις μεγάλες επιχειρήσεις, προωθεί την αντιδραστική παρέμβαση στη λειτουργία των συνδικάτων. Ουσιαστικά καταργεί το δικαίωμα των συνδικάτων να προκηρύσσουν απεργίας, καταργεί τις Γενικές Συνελεύσεις, παραδίδει τα σωματεία στο κράτος και την εργοδοσία. Η ανάπτυξή τους προϋποθέτει τσακισμένα εργατικά δικαιώματα και συνδικάτα στο γύψο!
Κανονικότητα γι΄ αυτούς είναι το στρατόπεδο συγκέντρωσης της Μόριας, της Σάμου και αλλού, οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης, η καμένη μητέρα και τα πνιγμένα παιδιά, οι έφοδοι της αστυνομίας στα προσφυγόπουλα. Κανονικότητα για εμάς είναι οι πρόσφυγες να ζουν σε ασφαλή και κατάλληλα κτήρια, με πλήρη ιατροφαρμακευτική κάλυψη, σίτιση και η ανεμπόδιστη συμμετοχή των παιδιών στην εκπαίδευση, με όλα τα κατάλληλα μέτρα στήριξης, με δυνατότητα να μετακινηθούν ελεύθερα στις χώρες προορισμού τους.
Ο ίδιος ο ρόλος μας ως εκπαιδευτικοί επιτάσσει να σταθούμε απέναντι στους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ στην περιοχή και τη γενίκευση της συμμετοχής της χώρας μας σε αυτούς, να ανοίξουμε θαρρετά τη συζήτηση μέσα στην τάξη, να κινητοποιηθούμε και εμείς και οι μαθητές ενάντια στις τελευταίες συμφωνίες που έχουν υπογραφεί. Έχουμε πείρα από τη δράση του ΝΑΤΟ στην περιοχή: χιλιάδες τα θύματα, ανάμεσά τους και παιδιά, προσφυγιά, διαλυμένες οικογένειες.
Κανονικότητα για εμάς είναι όλοι οι μαθητές, ανεξάρτητα από την εθνικότητα, το φύλο και τη θρησκεία, να έχουν τη δυνατότητα να φοιτούν σε ένα σχολείο με σύγχρονες εγκαταστάσεις, με μόνιμο προσωπικό που από την πρώτη μέρα θα βρίσκεται στη θέση του, και περιεχόμενο που θα τους δίνει τη δυνατότητα να εξηγούν τη φυσική και κοινωνική πραγματικότητα ώστε να παρεμβαίνουν και να την αλλάζουν.
Η κυβέρνηση της Ν.Δ. επιταχύνει την υλοποίηση κεντρικών αναδιαρθρώσεων.
Εφαρμόζει το νομοσχέδιο Γαβρόγλου για το Νέο Λύκειο που μετατρέπει το σχολείο σε φροντιστήριο, οξύνει τους ταξικούς φραγμούς, αποκόπτει τους μαθητές από βασικά αντικείμενα της Γενικής Παιδείας και σχεδιάζει την ολοκλήρωση αυτής της στρατηγικής με το εθνικό απολυτήριο, εξετάσεις σε κάθε τάξη του λυκείου με επαναφορά της τράπεζας θεμάτων.
Συνεχίζει την πολιτική της αδιοριστίας, καλύπτει τις πραγματικές ανάγκες σε εκπαιδευτικό προσωπικό, μέσα από πολλές φάσεις με αναπληρωτές, παραπέμποντας το ζήτημα των διορισμών στην γενική αγωγή για το 2021 και αριθμό πολύ μικρότερο από τις ανάγκες. Ετοιμάζεται να ολοκληρώσει το έργο της προηγούμενης κυβέρνησης προχωρώντας το επόμενο χρονικό διάστημα την αντιεκπαιδευτική αξιολόγηση! Συνεχίζει, με απλά λόγια, στις βασικές κατευθύνσεις την αντιεκπαιδευτική πολιτικής που έχει συνομολογήσει με το ΣΥΡΙΖΑ, με βάση τις κατευθύνσεις της Ε.Ε. και του ΟΟΣΑ.
Ιδιαίτερα απευθυνόμαστε στους χιλιάδες αναπληρωτές.
Έχουμε πλέον πλούσια πείρα από τις μεγάλες κινητοποιήσεις ενάντια στο νομοσχέδιο-έκτρωμα του Γαβρόγλου που πετάει στα σκουπίδια την προϋπηρεσία μας, μας ανάγκαζε στο ακριβοπληρωμένο κυνήγι «τίτλων». Οι δυνάμεις της ΑΣΕ μπήκαν μπροστά μέσα στα σωματεία, συνέβαλαν καθοριστικά στην οργάνωση και το συντονισμό του αγώνα, πρωτοστάτησαν σε απεργιακές κινητοποιήσεις, στις μεγάλες συγκεντρώσεις τόσο στην Αθήνα όσο και στην περιφέρεια, δε λυγίσαμε ούτε μπροστά στη βίαιη καταστολή της κυβέρνησης.
Είναι η μοναδική δύναμη στο κίνημα που από την πρώτη στιγμή βάζει το αίτημα-σύνθημα για τη μονιμοποίηση όλων των αναπληρωτών, διαφυλάττοντας έτσι την ενότητα, κόντρα στις συντεχνιακές λογικές διάφορων ομάδων που διασπούν το κίνημα και καλλιεργούν ατομικιστικές λογικές. Καταφέραμε να στριμώξουμε την κυβέρνηση, να κερδίσουμε αιτήματα ετών, καθοριστικά για τη ζωή μας (άδεια ανατροφής τέκνου, επέκταση της αναρρωτικής άδειας κ.α.).
Στον αγώνα τροχοπέδη ήταν η πλειοψηφία της Ομοσπονδίας. Φάνηκε για μια ακόμα φορά ότι ούτε μπορούν, ούτε θέλουν να οργανώσουν την πάλη, κατάσταση που συνεχίζεται και με την έναρξη της φετινής χρονιάς με τις κινητοποιήσεις που έχουμε ήδη κάνει για τους διορισμούς. Είναι καθοριστική η στήριξη από τους αναπληρωτές των ψηφοδελτίων της ΑΣΕ ώστε στα σωματεία να μπουν στο επίκεντρο της πάλης οι πραγματικές μας ανάγκες.
Η πλειοψηφία που έχει διαμορφωθεί στην Ομοσπονδία (ΔΑΚΕ-ΣΥΝΕΚ-ΠΕΚ) συνεχίζει αταλάντευτη, παρ όλη την κυβερνητική αλλαγή. Τάσσεται με την πολιτική των κυβερνήσεων, δεν παίρνει κανένα μέτρο οργάνωσης της πάλης ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, αφού επί της ουσίας συμφωνεί με αυτήν. Έχουν αποδείξει πως ούτε θέλουν, ούτε μπορούν.
Μονόδρομος είναι η οργάνωση της πάλης από τα πρωτοβάθμια σωματεία, τις ΕΛΜΕ και τους Συλλόγους, ο συντονισμός της δράσης τους, η διαμόρφωση συσχετισμών σε αυτά που να δίνουν τη δυνατότητα να παίξουν τον πραγματικό τους ρόλο, η ενίσχυση της Αγωνιστικής Συσπείρωσης Εκπαιδευτικών.
Η ελπίδα βρίσκεται στον μαζικό – ενωτικό – ταξικό αγώνα, στη συμπόρευση με το πιο ζωντανό και μαχητικό τμήμα του κινήματος, τα σωματεία, τις Ομοσπονδίες, τα Εργατικά Κέντρα, τις Επιτροπές Αγώνα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ!
Με το ΠΑΜΕ του αγώνα, της μόρφωσης και της δουλεάς μπορούμε να καταφέρουμε πολλά περισσότερα, μπορούμε να σηκωθούμε ένα μπόι ψηλότερα…να δούμε τον ορίζοντα που βρίσκεται έξω από τη μιζέρια της σημερινής κοινωνία και του σημερινού σχολείου!!
Νοέμβριος 2019