Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου παιδείας διεκδικεί με πολλές πιθανότητες επιτυχίας να σπάσει όλα τα ρεκόρ στην εφαρμογή της πιο καταστροφικής πολιτικής στον χώρο της εκπαίδευσης μετά την Μεταπολίτευση. Χρειάστηκαν μόλις 16 μήνες και μία καταστροφική πανδημία , ώστε το εκπαιδευτικό τοπίο να μη θυμίζει σε κανέναν ό,τι υπήρχε στο παρελθόν. Νεοφιλελευθερισμός με μπόλικες δόσεις αυταρχισμού, ακροδεξιάς αντίληψης και ολοκληρωτισμού συνθέτουν το πολιτικοϊδεολογικό μωσαϊκό και την εφαρμοζόμενη πολιτική στο κτήριο του Αμαρουσίου.
Σαν «έτοιμη από καιρό» με το καλημέρα στο υπουργείο, τον Ιούλιο του 19 , με τα σχολεία και τα Πανεπιστήμια κλειστά λόγω θέρους , προέκρινε ως πρώτο μέτρο ύψιστης σημασίας για τη δημόσια εκπαίδευση του τόπου, την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου. Έπρεπε να δοθεί το σήμα σε όλους: «ξεχάστε τη δημοκρατία, τις ατομικές ελευθερίες , τα ανθρώπινα δικαιώματα, τις κινητοποιήσεις, τις διαδηλώσεις».
Το επόμενο διάστημα η κυβέρνηση αξιοποιώντας και τον covid 19, κατάφερε δύο καίριας σημασίας πλήγματα εναντίον του δημόσιου σχολείου: τη μονιμοποίηση και νομιμοποίηση της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης ως εργαλείου αντιμετώπισης όχι μόνο της πανδημίας αλλά και κάθε αναστολής της λειτουργίας της σχολικής μονάδας (κενά, απεργίες, κινητοποιήσεις κλπ), και τον διαβόητο νόμο Κεραμέως με τον οποίο γίνεται πράξη το νεοφιλελεύθερο σχολείο των λίγων κι εκλεκτών, με επιπλέον εξεταστικούς φραγμούς σε Γυμνάσιο και Λύκειο, τράπεζα θεμάτων, αύξηση αριθμού μαθητών ανά τμήμα στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, αξιολόγηση , αναγραφή της διαγωγής στο απολυτήριο , δεξιότητες αντί για ολιστική παιδεία και εξοβελισμό κοινωνικών επιστημών και καλλιτεχνικών μαθημάτων από το Λύκειο.
Ένα ολόκληρο καλοκαίρι η κυβέρνηση και η πολιτική ηγεσία του υπουργείου δεν έλαβαν κανένα μέτρο για το ασφαλές άνοιγμα των σχολείων. Κατ’ επιταγήν των μεγάλων tour operators, των εφοπλιστών και των αεροπορικών εταιρειών, τα σύνορα άνοιξαν ανεξέλεγκτα και το δεύτερο κύμα της πανδημίας ήταν υπόθεση μερικών εβδομάδων. Τα σχολεία άνοιξαν χωρίς μείωση του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα, χωρίς επιπλέον προσλήψεις εκπαιδευτικού προσωπικού και προσωπικού καθαριότητας, χωρίς δυνατότητα μαζικών και δωρεάν τεστ για όλη την εκπαιδευτική κοινότητα. Κι όταν οι μαθητές κινητοποιήθηκαν διεκδικώντας το αυτονόητο , εισέπραξαν ΜΑΤ, καταστολή , κρατητήρια αλλά και υποχρεωτική εξ αποστάσεως εκπαίδευση, από την οποία οι εκπαιδευτικοί ως καταδότες κλήθηκαν να αποκλείσουν όσους συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις.
Λίγο πριν κλείσουν τα σχολεία για δεύτερη φορά , η πολιτική ηγεσία του υπουργείου σε μια επίδειξη αυταρχισμού, αντιδημοκρατικότητας και ολοκληρωτικής νοοτροπίας, αγνόησε τη θέση του οργανωμένου συνδικαλιστικού κινήματος και επέβαλε τη διενέργεια ηλεκτρονικής ψηφοφορίας για τις εκλογές ανάδειξης αιρετών εκπροσώπων στα υπηρεσιακά συμβούλια των εκπαιδευτικών. Κι όταν όλες ανεξαιρέτως οι παρατάξεις σε ένδειξη διαμαρτυρίας απέσυραν τα ψηφοδέλτια τους, νομοθέτησε ότι απαγορεύεται η απόσυρση και επέμεινε να διεξαγάγει τις εκλογές. Κι όταν ο κλάδος έδωσε το ηχηρό ράπισμα της αποχής με 93% , νομοθέτησε και πάλι ότι τα υπηρεσιακά συμβούλια μπορούν να λειτουργούν με όλα τους τα μέλη διορισμένα.
Τέτοια αντιδημοκρατική κατρακύλα, τέτοια ολοκληρωτική μεθόδευση και χουντικής έμπνευσης διαχείριση μάς γυρνά πίσω στα χρόνια του Μεταξά και της επταετίας και το οργανωμένο συνδικαλιστικό κίνημα δεν μπορεί να τα αφήσει αναπάντητα. Άραγε ποια επιθυμία τους είναι μεγαλύτερη; Να συγκροτήσουν υπηρεσιακά συμβούλια απολύτως ελεγχόμενα , με κομματικούς εγκάθετους , με τα οποία θα μπορούν να αυθαιρετούν ανενόχλητοι εις βάρος των δικαιωμάτων των συναδέλφων , ή να εδραιώσουν την ηλεκτρονική ψηφοφορία και να βάλουν οριστικά ταφόπλακα στις ζωντανές συνδικαλιστικές διαδικασίες και στις γενικές συνελεύσεις , εκεί δηλαδή που χτυπά η καρδιά του κινήματος , ζυμώνονται οι ιδέες και οργανώνεται η πάλη και η αντίσταση των εργαζομένων;
Τα σχολεία έκλεισαν πάλι από τις αρχές Νοέμβρη και το υπουργείο επέβαλε και πάλι την εξ αποστάσεως εκπαίδευση. Πρόκειται για μια διαδικασία που δεν είναι εκπαίδευση. Ένας μεγάλος αριθμός μαθητών δεν μπορεί να συμμετάσχει και οι εκπαιδευτικοί αδυνατούν να εκπληρώσουν τον παιδαγωγικό τους ρόλο. Πέρα από το φιάσκο των πρώτων ημερών με το σύστημα να καταρρέει και χιλιάδες παιδιά και εκπαιδευτικούς να μην μπορούν να συνδεθούν , πρέπει να αναλογιστεί κανείς και τις παιδαγωγικές και ψυχολογικές επιπτώσεις που υπάρχουν , καθώς η διαδικασία αυτή συνεχίζεται και προβλέπεται να διαρκέσει τουλάχιστον ως τις 7 Γενάρη.
Για δύο ολόκληρους μήνες εκπαιδευτικοί και μαθητές «καρφωμένοι» σε μια οθόνη, χωρίς ζωντανή αλληλεπίδραση, χωρίς κοινωνικοποίηση , χωρίς ουσιαστική ανατροφοδότηση. Αλήθεια ποιος σκέφτηκε αυτούς τους εκπαιδευτικούς που στερούνται το οξυγόνο του δασκάλου , την ζωντανή του επαφή με τους μαθητές του και την τάξη του, ποιος σκέφτηκε αυτά τα παιδιά που φυλακίστηκαν στους τέσσερις τοίχους , μπροστά σε μια οθόνη , επειδή η κυβέρνηση έκανε μια συνειδητή επιλογή: να μην ξοδέψει ούτε ένα ευρώ για να λάβει μέτρα για ανοιχτά και ασφαλή σχολεία;
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, κανείς δεν είχε την ευαισθησία να αποφορτίσει αυτά τα παιδιά από την πίεση και το άγχος της ύλης των εξετάσεων και των απουσιών. Με περίσσιο θράσος και κυνισμό η κυβέρνηση αντί να προβεί αμέσως σε αναστολή της τράπεζας θεμάτων και γενναία μείωση της ύλης σε όλες τις τάξεις, δεδομένου ότι κανένας σοβαρός άνθρωπος δεν πιστεύει ότι η ύλη προχωρεί απρόσκοπτα με την τηλεκπαίδευση, και αντί να αφήσει τους συλλόγους διδασκόντων να αποφασίσουν με παιδαγωγικά κριτήρια για την προσμέτρηση των απουσιών , αποστέλλει εγκύκλιο με την οποία καθορίζει τον τρόπο αξιολόγησης των μαθητών για το πρώτο τετράμηνο!
Για τις Μαρίες Αντουανέτες του Αμαρουσίου φαίνεται πως δεν έχει καμία σημασία ο εγκλεισμός αυτών των παιδιών για δύο ολόκληρους μήνες, η φτώχεια, η αδυναμία πρόσβασης στην τηλεκπαίδευση, οι στερήσεις που μπορεί να βιώνουν στο οικογενειακό τους περιβάλλον, το γεγονός ότι δεν έχουν καμία δυνατότητα αποφόρτισης και εκτόνωσης μέσω του αθλητισμού. Ο βαθμός του τετραμήνου είναι το μείζον στην παρούσα κατάσταση!!!
Είναι στοιχειώδης υποχρέωση δική μας , των δασκάλων τους η αποχή από κάθε διαδικασία αξιολόγησής τους και σ’ αυτό θα πρέπει να καλέσει η Ομοσπονδία. Διαφορετικά θα γίνουμε συνένοχοι με τη συναίνεσή μας. Το αίτημα για ανοιχτά και ασφαλή σχολεία είναι πιο επίκαιρο από κάθε άλλη φορά και θα πρέπει να εμπνεύσει και να κυριαρχήσει στους αγώνες που έρχονται.
Αυτή η καταστροφική για τη δημόσια εκπαίδευση χρονιά κλείνει με τον χειρότερο τρόπο: η κυβέρνηση καταθέτει στη Βουλή το νομοσχέδιο για την τεχνική εκπαίδευση που γυρνά την ελληνική κοινωνία στην εποχή του «κάλφα» , τη σκλαβιά της ελαστικής κακοπληρωμένης εργασίας χωρίς δικαιώματα, και της ανεργίας , κατ΄επιταγή του ΣΕΒ , της Ευρωπαϊκής ‘Ενωσης και του ΟΟΣΑ.
Έτσι ολοκληρώνεται το δυστοπικό εκπαιδευτικό τοπίο , το οποίο είναι πολύ μακριά από αυτά που ονειρευόμαστε και απ΄αυτά για τα οποία θα συνεχίσουμε να παλεύουμε : με λογισμό και με όνειρο για ένα σχολείο που θα αξιοποιεί προς όφελος των πολλών τις τεράστιες επιστημονικές και τεχνολογικές δυνατότητες, και θα δίνει σε όλα τα παιδιά μόρφωση και ανθρωπιστική παιδεία προκειμένου να γίνουν οι ολοκληρωμένοι, σκεπτόμενοι πολίτες του αύριο και όχι οι σκυφτοί και υποταγμένοι υπήκοοι που θα αρκούνται στη μισή δουλειά και τη μισή ζωή.
Διεκδικούμε
Ανοιχτά και ασφαλή σχολεία με 15 μαθητές ανά τμήμα.
Προσλήψεις εκπαιδευτικών και επιπλέον προσωπικού καθαριότητας.
Μαζικά, δωρεάν τεστ για όλη την εκπαιδευτική κοινότητα.
Μείωση της εξεταστέας ύλης.
Κατάργηση της τράπεζας θεμάτων.
Καμία υποχρεωτικότητα στην αξιολόγηση των μαθητών. Η ύλη της τηλεκπαίδευσης δεν μπορεί να θεωρηθεί διδαγμένη.
Οι σύλλογοι διδασκόντων να αποφασίσουν με παιδαγωγικά κριτήρια για την προσμέτρηση των απουσιών. Κανένα παιδί να μη χάσει τη χρονιά εξαιτίας των απουσιών της τηλεκπαίδευσης.
Απόσυρση του νομοσχεδίου για την τεχνική εκπαίδευση.
Παράταση της θητείας των υπηρεσιακών συμβουλίων και διενέργεια πραγματικών εκλογών , όταν αυτό καταστεί υγειονομικά εφικτό και ασφαλές.