AΠΕΡΓΟΥΜΕ ΣΤΙΣ 22 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2010 ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ Ε.Ε. ΚΑΤΕΔΑΦΙΖΟΥΝ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΙΣΟΠΕΔΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ.
ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΚΛΗΣΗ ΤΩΝ ΜΕΤΡΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΚΡΟΥΣΗ ΝΕΩΝ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΑ ΜΑΣ.  Από το 2008 η κρίση ως απειλή μετατράπηκε το 2009 σε μείζον πρόβλημα πολλαπλών αδιεξόδων και το 2010 σε μείζονα εμπλοκή και σχετικό αδιέξοδο για τη χώρα μας. Οι κυβερνητικές ευθύνες, η πολιτική της Ε.Ε. το παιχνίδι διεθνών οργανισμών και διαφόρων οίκων, είναι συγκεκριμένα, ορατά και αδιαμφισβήτητα. Βιώνουμε τη μεγαλύτερη επίθεση στα δικαιώματά μας μετά τη μεταπολίτευση. Οι πολιτικές που ακολουθούνται οδηγούν τους εργαζόμενους και την κοινωνία στη φτώχεια, την εξαθλίωση, την ανασφάλεια, ενώ διατηρούν και αυξάνουν τα προνόμια των οικονομικά ισχυρών, των Τραπεζών και των επιχειρήσεων. Τα πακέτα των μέτρων διαδέχονται το ένα το άλλο και όλα ρίχνουν τα βάρη της κρίσης στους εργαζόμενους και την κοινωνία. Η εκτίμησή μας ότι τα μέτρα αυτά, εκτός από αντικοινωνικά και άδικα, είναι και αδιέξοδα για την οικονομία, γιατί οδηγούν σε ύφεση, επιβεβαιώνεται κάθε μέρα και περισσότερο. Το κλείσιμο των επιχειρήσεων, οι απολύσεις, η αύξηση της ανεργίας και της φτώχειας, η μείωση μισθών και συντάξεων, η παραπέρα απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων, οι ιδιωτικοποιήσεις αλλά και η ακρίβεια, η μείωση του ΑΕΠ είναι το αποτέλεσμα αυτών των επιλογών. Η χώρα πλέον βρίσκεται προ των πυλών του ΔΝΤ με ότι αυτό συνεπάγεται για τους εργαζόμενους και την κοινωνία.
Στο όνομα της κρίσης, για την οποία δεν έχουν καμιά ευθύνη οι εργαζόμενοι, καταργούνται ιστορικές κατακτήσεις μας. Στα πλαίσια των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που επικρατούν τα αντιλαϊκά μέτρα και η επίθεση δεν έχει τέλος. Μειώνουν κατακόρυφα τα εισοδήματά μας. Χάνουμε τον 14ο και τον 13ο μισθό. Απολύονται εργαζόμενοι στο Δημόσιο με διάφορες ελαστικές εργασιακές σχέσεις, συμβάσεις. Προωθείται η κατάργηση και συγχώνευση υπηρεσιών με κυρίαρχο κριτήριο τον περιορισμό των μισθολογικών δαπανών και απειλούνται παροχές προς τους πολίτες.
Απειλούνται με αναγκαστικές και υποχρεωτικές μετατάξεις, ακόμα και με απόλυση, και μόνιμοι εργαζόμενοι (ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου). Με το πρόγραμμα ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ προωθείται η κατάργηση και η συγχώνευση πολλών υπηρεσιών και η απόλυση συμβασιούχων. Τα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων στο Δημόσιο βρίσκονται και πάλι στο στόχαστρο. Το Τ.Π.Δ.Υ. αδυνατεί να καταβάλλει το εφάπαξ στους δικαιούχους. Πολλοί συνταξιούχοι πλέον δεν προλαβαίνουν να πάρουν το εφάπαξ αφού η καταβολή του καθυστερεί για δύο και πλέον χρόνια. Ανάλογα προβλήματα άρχισαν να εμφανίζονται στο ΜΤΠΥ και στο ΤΕΑΔΥ. Τα προβλήματα αυτά θα ενταθούν από το πάγωμα των προσλήψεων μόνιμου προσωπικού και την παραπέρα επιδείνωση της σχέσης εργαζομένων – συνταξιούχων.
Ταυτόχρονα η Κυβέρνηση ανακοίνωσε την υλοποίηση της απόφασης του ΔΕΚ για εξομοίωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης ανδρών - γυναικών. Νέες ανατροπές στους οικογενειακούς προγραμματισμούς προωθούνται και ιδιαίτερα για τις γυναίκες δημοσίους υπαλλήλους. Η Κυβέρνηση για να περιορίσει τις δαπάνες του Κράτους προωθεί νέες ανατροπές στο ασφαλιστικό. Αντιμετωπίζει το ασφαλιστικό ως δημοσιονομικό και όχι ως κοινωνικό θέμα.
Θέτει ως στόχο το 2030 οι δαπάνες για το ασφαλιστικό, σε ποσοστό του ΑΕΠ, να βρίσκονται στα επίπεδα του 2008 (4,8%). Μετατρέπουν το ασφαλιστικό σύστημα από κοινωνικό και διανεμητικό σε κεφαλαιοποιητικό και ανταποδοτικό. Σχεδιάζουν την αύξηση των ορίων ηλικίας, αλλάζουν τον τρόπο υπολογισμού των συντάξεων. Μειώνουν τις συντάξεις και μας ρίχνουν βορά, για όσους από εμάς θα έχουν την οικονομική δυνατότητα, στις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες. Η υγειονομική μας περίθαλψη καταρρέει. Αντί να ενισχυθεί οικονομικά ο ΟΠΑΔ φορτώνεται με νέα βάρη. Ρίχνουν στις πλάτες του ΟΠΑΔ τους ασφαλισμένους των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών (π.χ. ΑΣΠΙΣ ΠΡΟΝΟΙΑ) που η κερδοσκοπία τις οδήγησε σε κλείσιμο. | 
