Ο ΤΕΜΠΟΝΕΡΑΣ ΖΕΙ ΣΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ
Ήταν άνοιξη του 1990, όταν ξεκινούσε στον χώρο της
δημόσιας εκπαίδευσης μία από τις δυναμικότερες κινητοποιήσεις , που έμελλε να
κορυφωθεί με τραγικό τρόπο μερικούς μήνες αργότερα… Το συνδικαλιστικό κίνημα
των καθηγητών διεκδικεί αυξήσεις στους μισθούς , μείωση του ορίου
συνταξιοδότησης και αύξηση διορισμών απέναντι στην εκφρασμένη διάθεση του
κυβερνώντος κόμματος για επιβολή λιτότητας στη δημόσια εκπαίδευση και
ιδεολογική χειραγώγηση των εκπαιδευτικών. Οι πανελλήνιες εξετάσεις του 1990
γίνονται Ιούλιο μήνα σε πολύ βαριά ατμόσφαιρα με συλλαλητήρια έξω από τα
εξεταστικά κέντρα.
Το Φθινόπωρο , ο αλήστου μνήμης υπουργός
Παιδείας Β. Κοντογιαννόπουλος φέρνει πολυνομοσχέδιο το οποίο προέβλεπε ιδιωτικά
ΑΕΙ, κατάργηση των δωρεάν συγγραμμάτων, επιβολή χρονικού ορίου σπουδών και
περιορισμό του πανεπιστημιακού ασύλου. Παράλληλα δημοσιοποιεί προεδρικά
διατάγματα που προβλέπουν:επαναφορά της βαθμολογίας στο δημοτικό, γραπτές
εξετάσεις στις δύο τελευταίες τάξεις του δημοτικού και στο γυμνάσιο, επιβολή
ομοιόμορφης ενδυμασίας των μαθητ(ρι)ών , έπαρση και υποστολή σημαίας,
υποχρεωτικό εκκλησιασμό , «αναμόρφωση» των μαθητικών κοινοτήτων, ολοσχερή
κατάργηση των αδικαιολόγητων απουσιών και «point system» ελέγχου και
ποινικοποίησης της μαθητικής συμπεριφοράς.
Είναι η εποχή που οι πολιτικές δυνάμεις του νεοφιλελευθερισμού επιχειρούν να πάρουν πίσω για λογαριασμό του κεφαλαίου κατακτήσεις και δικαιώματα ενός ολόκληρου αιώνα. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας , με πρωθυπουργό τον πατέρα Μητσοτάκη , εφαρμόζει ανάλογη οικονομική πολιτική με λιτότητα, ιδιωτικοποιήσεις και μπόλικο αυταρχισμό και καταστολή.
Ο Δεκέμβρης του 1990 βρίσκει το 70% των
γυμνασίων και των λυκείων της χώρας υπό κατάληψη , ενώ οι τεράστιες διαδηλώσεις
της εποχής δονούνται από το σύνθημα «ΔΕ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ». Οι χριστουγεννιάτικες
διακοπές δεν επιβεβαιώνουν τις κυβερνητικές προσδοκίες για «ξεφούσκωμα» των
καταλήψεων.
Η κυβέρνηση και ο κομματικός μηχανισμός της Ν.Δ.
«παίζουν τα ρέστα τους», ενεργοποιώντας παρακρατικούς και ομάδες
«αγανακτισμένων πολιτών» που επιχειρούν να ανακαταλάβουν σχολεία ασκώντας βία
σε μαθητές και εκπαιδευτικούς .
Στις 8 Γενάρη 1991, στο κτήριο που στέγαζε το 3ο και
7ο Γυμνάσιο και Λύκειο Πάτρας , ο αρχηγός της τοπικής ΟΝΝΕΔ
Καλαμπόκας , μαζί με τους Σπίνο και Μαραγκό , δολοφονεί τον καθηγητή Νίκο
Τεμπονέρα που βρισκόταν στον χώρο του σχολείου για να στηρίξει τους μαθητές
του.
Η θυσία του Νίκου Τεμπονέρα και οι μαζικότατες
διαδηλώσεις που ακολούθησαν είχαν ως αποτέλεσμα την παραίτηση του
Κοντογιαννόπουλου ,την απόσυρση του πολυνομοσχεδίου και των προεδρικών
διαταγμάτων.
Συμπληρώνονται 31 χρόνια από τη δολοφονία
του Νίκου Τεμπονέρα. Ο λαός βρίσκεται στη δίνη της αντιδραστικής ολομέτωπης
επίθεσης της κυβέρνησης της ΝΔ. Δύο χρόνια τώρα η κυβέρνηση εκμεταλλεύεται την
πανδημία για να επιβάλει με σκληρούς αντιδημοκρατικούς νόμους αντιλαϊκές
πολιτικές, και να τσακίσει όσα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα απέμειναν. Μπροστά
στα δεκάδες χιλιάδες κρούσματα και τους θανάτους επιλέγει να εγκαταλείψει τη
Δημόσια Υγεία. Συνεχίζει να χτυπά τη Δημόσια Παιδεία με την πολιτική της πάγιας
λιτότητας και των περικοπών. Με συνεχείς νόμους που επιβάλλουν την αξιολόγηση
σχολικών μονάδων και εκπ/κων, με σκοπό την κατηγοριοποίηση των σχολείων, για να
λειτουργούν σύμφωνα με τους νόμους της αγοράς. Χτυπά τα μορφωτικά δικαιώματα
των παιδιών βάζοντας τα σε μια ατέρμονη διαδικασία εξετάσεων και στείρας
γνώσης, απορρίπτοντας τα κατά χιλιάδες από το υπάρχον σχολείο, αλλά και τα ΑΕΙ.
Οι μέρες που ζούμε και οι αναμετρήσεις που
έρχονται στην εκπαίδευση και την κοινωνία, φέρνουν στο μυαλό τον Νίκο Τεμπονέρα
μέσα από τη φωτογραφία που έχει γίνει κομμάτι της σύγχρονης ιστορίας του λαού,
χαμογελαστό στην τάξη μπροστά από τους μαθηματικούς τύπους που δίδαξε. Μια
μορφή με ανθρωπιά και αυτοπεποίθηση, δεμένη με την υπεράσπιση του δημόσιου δωρεάν
σχολείου και του μορφωτικού αγαθού.
Είναι παρών στην αγωνιστική μνήμη ενάντια στη
λήθη της εξουσίας, πηγή έμπνευσης και περηφάνιας για τη μαχόμενη εκπαίδευση και
το λαϊκό κίνημα. Αλλά και μάθημα ιστορίας, σκληρό και ανεξίτηλο μαζί, που
τονίζει ότι κανένα δικαίωμα δεν ήρθε από τον ουρανό, αλλά κατακτήθηκε με
ασυμβίβαστους αγώνες, και έναν πολιτισμό που σηκώνει τους ανθρώπους από τη
λάσπη και τη μικροπρέπεια του ατομισμού. Ασυμβίβαστους αγώνες που συγκρούστηκαν
με την αλαζονεία της εξουσίας, και τη λογική του μικρότερου κακού.
Οι εργαζόμενοι και η νέα γενιά σήμερα,
εμπνεόμενοι από τον Νίκο Τεμπονέρα λένε ένα μεγάλο ΟΧΙ στη δυστοπία στην οποία
τους καλεί να ζήσουν η δολοφονική νεοφιλελεύθερη πολιτική της κυβέρνησης. Λένε
ΟΧΙ στη φτώχεια, την ακρίβεια, την περιστολή των εργασιακών και συνδικαλιστικών
δικαιωμάτων, στην ιδιωτικοποίηση των δημόσιων αγαθών. Το σύνθημα «Ψωμί παιδεία
υγεία ελευθερία» και οι αγώνες στην efood και την COSCO δείχνουν ότι ο Νίκος
Τεμπονέρας έδωσε τη σκυτάλη που είχε πάρει από τον Πέτρουλα και τον Λαμπράκη,
στη νέα γενιά . Ο αγώνας συνεχίζεται…
Η ΑΡΕΝ καλεί στην εκδήλωση μνήμης στο σχολικό
συγκρότημα ΤΕΜΠΟΝΕΡΑ , την Κυριακή 9 Γενάρη στις 18:00.
«Ο ΤΕΜΠΟΝΕΡΑΣ ΖΕΙ»
