Σχετικά με το Ψήφιαμα της Α ΕΛΜΕ


-Ανεξάρτητη Συνεργασία Καθηγητών ( Α.Σ.Κ )
Μετά από ένα μεγάλο διάστημα σιωπής για την ισοπέδωση της δημόσιας εκπαίδευσης από τις μνημονιακές πολιτικές, οι εκπρόσωποι της ΔΑΚΕ και του ΠΑΜΕ στο Δ.Σ της Α’ ΕΛΜΕ ανακάλυψαν ξαφνικά πως τα σχολεία κινδυνεύουν με κατάρρευση, αφού θα « στεγνώσουν από χρήματα οι Σχολικές Επιτροπές, θα μείνουν απλήρωτες οι καθαρίστριες των σχολείων, δεν θα πληρώνονται οι μεταφορές των μαθητών, θα, θα, θα……», εξαιτίας της μεταφοράς των ταμειακών διαθέσιμων δήμων, περιφερειών και άλλων δημόσιων οργανισμών στην Τράπεζα της Ελλάδος. Θα πρέπει να τονιστεί ότι η πράξη νομοθετικού περιεχομένου δεν αφορά τα παραπάνω ποσά των σχολικών επιτροπών. Άρα η έμφαση στην ανακοίνωση της Α ΕΛΜΕ σκόπιμα παραπληροφορεί με ψέματα και ανακρίβειες τους καθηγητές στο γνωστό πλέον κλίμα αρνητισμού που επιβάλει η συνεργασία ΠΑΜΕ και ΔΑΚΕ στην Α ΕΛΜΕ.

Με 3 ψήφους υπέρ ( 2 ΔΑΚΕ-1 ΠΑΜΕ ) και επιστρατεύοντας τη διπλή ψήφο του προέδρου εξέδωσαν το σχετικό ψήφισμα στις 22/4/2015. Ακόμα και για την ημερομηνία διεξαγωγής της συνέλευσης για την εκλογή αντιπροσώπων για το 17ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ μόνο η ΔΑΚΕ και το ΠΑΜΕ μπορούν να έχουν άποψη, καταφεύγοντας ξανά στη χρήση της διπλής ψήφου του προέδρουκαι αγνοώντας επιδεικτικά τις ενστάσεις των μελών της ΑΣΚ στο Δ.Σ ότι η ημερομηνία της 12ης Μαΐου δημιουργεί προβλήματα στη συμμετοχή των συναδέλφων που προέρχονται από τα σχολεία της Ναυπάκτου ( σχεδόν η μισή δύναμη της Α’ΕΛΜΕ Αιτωλ/νίας δηλαδή ) στη συνέλευση για την εκλογή αντιπροσώπων και θα έπρεπε να επιλεγεί η 6η ή 7η Μαΐου.
Ανακάλυψαν, λοιπόν, τον κύριο αντίπαλο των εκπαιδευτικών : τη νέα κυβέρνηση των 3 μηνών!Και βγήκαν στα κάγκελα, μαζί με τους Δημάρχους και τους Περιφερειάρχες της Ν.Δ και του Κ.Κ.Ε, που ξαφνικά « θυμήθηκαν » κι αυτοί την αυτονομία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, τις ανάγκες των πολιτών, τα λαϊκά στρώματα.
Πόση υποκρισία μπορεί να χωρέσει σ’ ένα τέτοιο ψήφισμα ;
·         Πού ήταν η ευαισθησία τους όταν οι συνάδελφοι των ΕΠΑΛ περνούσαν στη διαθεσιμότητα και απολύονταν ;
·         Όταν ο φόβος και ο ανταγωνισμός κυριαρχούσαν στα σχολεία ;
·         Όταν συγχωνεύονταν και καταργούνταν τμήματα και σχολεία ;
·         Όταν ψηφιζόταν η ‘’ Τράπεζα Θεμάτων ‘’ και αυστηροποιούταν το σύστημα προαγωγής στο Λύκειο ;
·         Όταν το ‘’πειθαρχικό δίκαιο’’ επικρεμόταν ως ‘’μπαμπούλας’’ πάνω από τα κεφάλια των εκπαιδευτικών, με την απειλή της αυτοδίκαιης αργίας ;
·         Όταν ψηφιζόταν το νομοθετικό πλαίσιο για την αξιολόγηση-χειραγώγηση των εκπαιδευτικών ;
Επειδή, λοιπόν, είναι αδιανόητο να πιστεύει κανείς ότι ξεχάσαμε πού βρισκόμασταν πριν από λίγους μήνες, δηλώνουμε πως εμείς δεν ξεχνάμε. Για εμάς πρώτη προτεραιότητα ήταν και παραμένει η διεκδίκηση λύσεων στα οξυμένα προβλήματα που δημιούργησαν οι μνημονιακές πολιτικές της τελευταίας πενταετίας στο χώρο της εκπαίδευσης, με βασικό εργαλείο τη συνεννόηση και τη δραστηριοποίηση όλων των συναδέλφων, με βάση τις αποφάσεις των συλλογικών μας οργάνων. Εξακολουθούμε να απορρίπτουμε τις απαρχαιωμένες λογικές και πρακτικές του κομματικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Ο συνδικαλιστικός χώρος δεν μπορεί να αποτελεί πεδίο απροκάλυπτης υλοποίησης κομματικών αποφάσεων και σχεδιασμών της Ν.Δ και του Κ.Κ.Ε, με αποκλειστικό σκοπό την κομματική αντιπαράθεση στη νέα κυβέρνηση.
Η επίμονη προσπάθεια των μελών του ΠΑΜΕ και της ΔΑΚΕ στο Δ.Σ της Α’ ΕΛΜΕ να υλοποιήσουν τέτοιου είδους αποφάσεις,αγνοώντας επιδεικτικά πως το περιεχόμενο τους δεν εκφράζει την πλειοψηφία των μελών του Δ.Σ, οδήγησε σε χρήση του δικαιώματος της διπλής ψήφου εκ μέρους του προέδρου του Δ.Σ.
Συναδέλφισσες και Συνάδελφοι
Οι πρώτες νομοθετικές παρεμβάσεις που έγιναν αποτυπώνουν την πρόθεση αντιμετώπισης των άμεσων και επειγόντων ζητημάτων της εκπαίδευσης και των εκπαιδευτικών. Έχουμε όμως πολύ δρόμο μπροστά μας. Ο αγώνας για ένα δημοκρατικό, δημόσιο και δωρεάν σχολείο για όλα τα παιδιά, για καλύτερες συνθήκες εργασίας και αμοιβής των εκπαιδευτικών, μπορεί τώρα να γίνει μέσα σε ένα καλύτερο περιβάλλον, όπου συνυπάρχουν η ελπίδα για μια άλλη πορεία της χώρας με τη συνεχή προσπάθεια αποκλεισμού κάθε περίπτωσης επανόδου στο καταστροφικό παρελθόν.