Γράφει η συνάδελφος
Άννα Χατζηιωάννου
Χρόνια πολλά και υγεία για σας και τις οικογένειές σας!
Σήμερα που σας γράφω
είμαστε ένα μήνα και δέκα μέρες μακριά
από τα σχολεία, φυλαγμένοι στην ασφάλεια του σπιτιού μας.
Τώρα συζητιέται η επιστροφή των παιδιών, άρα κι η δικιά μας,
στα σχολεία. Και αναρωτιέμαι σε τι συνθήκες θα βγούμε στη δουλειά. Θα ήθελα
λοιπόν με αυτήν την επιστολή να σας προτρέψω να εργαστείτε, εσείς οι εκλεγμένοι
μας εκπρόσωποι, για συνθήκες δουλειάς που να συνάδουν με την τρέχουσα
υγειονομική κατάσταση. Και θα εξηγήσω τι εννοώ:
Ο κλάδος, όπως ξέρετε, έχει ανεβασμένο ηλικιακό μέσο όρο. Αυτό
σημαίνει πως η πλειονότητα των διδασκόντων διαθέτει και τα λεγόμενα υποκείμενα
νοσήματα. Δε χρειάζεται να πω περισσότερα αυτόν τον καιρό!
Θα ήταν σωστό να δουλέψουμε με μικρές ομάδες παιδιών και όσο
γίνεται προφυλαγμένοι από το ιικό φορτίο που μπορεί να φέρουν οι μαθητές μας ως
νεαρά άτομα, βάσει αυτών που έχουν πει
οι ειδικοί.
Τα πράγματα είναι ακόμη πιο ανησυχητικά όσο προχωράμε προς
τις Πανελλαδικές. Τότε θα κληθούμε να επιτηρήσουμε και να συγχρωτιστούμε με
μαθητές για τουλάχιστον τέσσερεις συνεχόμενες ώρες κάθε φορά. Πώς θα μπορούμε
να είμαστε ασφαλείς ή τουλάχιστον επαρκώς προφυλαγμένοι; Στη συνέχεια -και εδώ
είναι τα δύσκολα- έρχονται οι βαθμολογήσεις στα βαθμολογικά κέντρα.
Όπως γνωρίζετε, η κατάσταση που βιώνουν οι συνάδελφοι που
διορθώνουν γραπτά στο βαθμολογικό του νομού μας είναι συχνά χειρότερη από αυτήν
που αντιμετώπιζαν ως μαθητές οι ίδιοι με την έννοια ότι είναι καλοκαίρι με
ζέστη, σε μια πόλη που θερμαίνεται πολύ κατά τους θερινούς μήνες, και καλούνται
να κάνουν μία υπεύθυνη και ιδιαίτερα κοπιαστική εργασία χωρίς κλιματισμό, ούτε
καν ανεμιστήρες, χρόνια τώρα. Να σημειωθεί πως, όπως μου μεταφέρουν γνωστοί και
φίλοι που συμμετέχουν στη διαδικασία, πολύ συχνά υπάρχει ιδιαίτερος συνωστισμός
στις αίθουσες. Σημειώστε πως οι υποχρεώσεις πολλών από αυτούς στα σχολεία και
τις λυκειακές επιτροπές θα τους φέρουν καταμεσήμερο να διορθώνουν σε αυτές τις
συνθήκες που από χρόνια θεωρώ τριτοκοσμικές. Όμως φέτος αφουγκράζομαι το άγχος
αυτών που πιστοί στο χρέος τους δεν λογαριάζουν κούραση, κακή πληρωμή, άγρια
ωράρια και συνθήκες που τους υποτιμούν αν όχι και εμποδίζουν το έργο τους,
φέτος θέλω να ακουστεί η φωνή μου σε όλους όσους θα ασχοληθούν με τη διοργάνωση
των Πανελλαδικών στο νομό μας. Και μάλιστα θα ήθελα με τη βοήθεια του
συνδικαλιστικού μας οργάνου να προλάβουμε τα πράγματα γιατί φέτος απλά
κινδυνεύει η ζωή μας!
Δυστυχώς, όταν όλα θα ανοίξουν και ξαναδουλέψουμε, τίποτα δε
θα έχει λυθεί τελειωτικά σε σχέση με τον ιό.
Επειδή είδαμε στα -μικρά
ομολογουμένως- νούμερα των απωλειών στην ελληνική επικράτεια ακόμη και νέους ανθρώπους
να φεύγουν σαν ψέματα και κάποιες οικογένειες θρηνούν απώλειες, πιστεύω πως βγαίνοντας
πρέπει να είμαστε εξαιρετικά προσεκτικοί γιατί όπως μας λένε συνέχεια: «ο
εχθρός είναι αόρατος».
Θέλω λοιπόν να
διεκδικήσετε εσείς που ακούγεται η φωνή σας λίγο πιο δυνατά από τη δική μας να
μην πάμε ως πρόβατα προς σφαγή γιατί η δικιά μας απώλεια δε θα έχει και μεγάλο
πολιτικό κόστος!
Άννα Χατζηιωάννου
Καθηγήτρια Αγγλικών (ΠΕ06)
