ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΓΙΑ ΤΟ 20οΣΥΝΕΔΡΙΟ
ΤΗΣ ΟΛΜΕ
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι
Το 20ο συνέδριο της ΟΛΜΕ γίνεται σε μια
περίοδο που σφραγίζεται από την εγκληματική διαχείριση της πανδημίας,
όλο το προηγούμενο διάστημα, την κορύφωση μιας βαθιά ταξικής αντιλαϊκής
πολιτικής, που υπονομεύει εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα ,
καταπατά δημοκρατικές ελευθερίες και γονατίζει εξαιτίας της ακρίβειας τα λαϊκά
νοικοκυριά, και τον γενικευμένο ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία που
σχετίζεται με τον έλεγχο ενεργειακών δρόμων και πόρων, τον έλεγχο πρώτων υλών,
την προώθηση των εμπορικών και ευρύτερα οικονομικών συμφερόντων των πολυεθνικών
και των ανταγωνισμών μεταξύ τους, στο πλαίσιο του ευρύτερου ανταγωνισμού των
ΗΠΑ- ΕΕ με τη Ρωσία και την Κίνα, και τις δραματικές συνέπειες του τις ζουν οι
λαοί με χιλιάδες νεκρούς, τραυματίες, προσφυγιά και φτώχεια.
Εμβληματικοί κόμβοι αυτής της πολιτικής:
·
η
άρνηση της κυβέρνησης να λάβει ουσιαστικά μέτρα αναβάθμισης και θωράκισης του
δημόσιου συστήματος υγείας , η επιλογή της να δώσει γη και ύδωρ στα ιδιωτικά
συμφέροντα και πρωτίστως να βάλει το συμφέρον της αγοράς και της οικονομίας
πάνω από την υγεία του λαού.
·
Ο
νόμος για τον περιορισμό των διαδηλώσεων
·
Ο
νόμος Χατζηδάκη που νομοθετεί το 10ωρο και τις απλήρωτες υπερωρίες, περιορίζει
την κυριακάτικη αργία, καταργεί τις ζωντανές συνδικαλιστικές διαδικασίες
επιβάλλοντας ηλεκτρονικές ψηφοφορίες, θεσμοθετεί το ηλεκτρονικό φακέλωμα
συνδικαλιστών και σωματείων με το ΓΕΜΗΣΟΕ, και απαγορεύει την απεργία. Με τον
διαβόητο νόμο Χατζηδάκη το ρολόι της ιστορίας γυρίζει στον μεσαίωνα. Η
μετατροπή της χώρας σε έναν επίγειο ληστρικό παράδεισο για τους
μεγαλοεπενδυτές, συνοδεύεται από την απελευθέρωση από τα βαρίδια του 8ωρου και των ΣΣΕ. Απαιτούν
σιγή νεκροταφείου για να θωρακιστούν από την διογκούμενη λαϊκή οργή. Γι’ αυτό
και βάζουν στον γύψο τα σωματεία, τις συλλογικές διαδικασίες τους και το απεργιακό δικαίωμα. Γι’αυτό
καταστέλλουν με πρωτοφανή βία και αυταρχισμό τις διαδηλώσεις και κηρύσσουν
παράνομη κάθε απεργία.
·
Ο
νόμος για την ιδιωτικοποίηση της επικουρικής ασφάλισης , που ανοίγει
επικίνδυνους δρόμους για την ιδιωτικοποίηση του συνόλου της κοινωνικής
ασφάλισης.
·
Η
προσπάθεια της κυβέρνησης να ελέγξει την ενημέρωση μέσω κρατικών χορηγιών.
·
Η
άρνηση της κυβέρνησης να καταργήσει αφενός το ληστρικό χρηματιστήριο ενέργειας
που ευθύνεται για τους υπέρογκους λογαριασμούς ρεύματος, και αφετέρου τους
φόρους στα καύσιμα, που λεηλατούν το λαϊκό εισόδημα.
·
Η
καθήλωση των μισθών, ιδιαίτερα στο
δημόσιο, και η άρνηση για αυξήσεις τουλάχιστον στο ύψος του πληθωρισμού
και για επιστροφή του 13ου και 14ου μισθού. Ο λαός πρέπει να μάθει να ζει με τη
φτώχεια , ενώ οι μεγαλοεπιχειρηματίες γεύονται όλο και περισσότερα προνόμια ,
φοροαπαλλαγές , ύψιστα ποσοστά κερδοφορίας.
·
Η
ιδιωτικοποίηση όλων των κοινωνικών αγαθών.
·
Η
γιγάντωση των πολεμικών δαπανών.
Στον χώρο της δημόσιας εκπαίδευσης, η
κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας εφαρμόζει ένα σκληρό νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα που
εδραιώνει τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις και αλλάζει το DNA
του σχολείου συρρικνώνοντας τον δημόσιο χαρακτήρα του. Με την πολιτική αυτή –
που πάτησε πάνω στον δρόμο που είχε ανοίξει τα προηγούμενα χρόνια η κυβέρνηση
του ΣΥΡΙΖΑ (νέο λύκειο, προσοντολόγιο, αξιολόγηση) – καταστρατηγούνται τα εργασιακά
δικαιώματα των εκπαιδευτικών και τα αντίστοιχα μορφωτικά των μαθητ(ρι)ών , και
το δημόσιο σχολείο αρνείται την παροχή ολιστικής παιδείας, στρεφόμενο στην
κατάρτιση και τις δεξιότητες , που είναι αναγκαίες για τον αυριανό υποταγμένο
εργαζόμενο – μοχλό της «ανάπτυξης». Σε ένα τέτοιο σχολείο μπορούν ανενόχλητα να
αλωνίζουν τα ιδιωτικά συμφέροντα , την ίδια στιγμή που ο κακοπληρωμένος
εκπαιδευτικός εξουθενώνεται χωρίς δικαιώματα επωμιζόμενος κάθε ανεπάρκεια του
συστήματος , ενώ οι μαθητ(ρι)ες υποχρεώνονται να θυσιάσουν τα όνειρά τους στον
βωμό των ταξικών φραγμών που υψώνουν μπροστά τους οι κάθε λογής εξετάσεις.
