Την προηγούμενη σχολική χρονιά ο κλάδος έδωσε δύο εμβληματικές απαντήσεις στην υπουργό παιδείας: τον Νοέμβρη του 2020 με το 95% της αποχής από τις εκλογές παρωδία για τους αιρετούς εκπροσώπους στα υπηρεσιακά συμβούλια και την Άνοιξη του 2021 με το 90% της συμμετοχής στην απεργία αποχή από την αξιολόγηση της σχολικής μονάδας. Και στις δύο αυτές περιπτώσεις η συμβολή της ομοσπονδίας ήταν καθοριστική και συνέβαλε σε μεγάλο βαθμό στη συσπείρωση του κλάδου σε μια δύσκολη πολιτικά και συνδικαλιστικά συγκυρία.
Οι συνάδελφοί μας επέστρεψαν στα σχολεία εδώ και μία εβδομάδα και το σχολείο που βρήκαν είναι πολύ διαφορετικό από αυτό που άφησαν. Νόμος Χατζηδάκη που ουσιαστικά καταργεί το δικαίωμα της απεργίας, ιδιωτικοποίηση της επικουρικής ασφάλισης, ατομική αξιολόγηση , εφαρμογή της ΕΒΕ και αποκλεισμός χιλιάδων μαθητ(ρι)ών από τα δημόσια ΑΕΙ , απειλές για πειθαρχικές και άλλες κυρώσεις σε όσους δεν «συμμορφωθούν προς τας υποδείξεις» , υπερεξουσίες διευθυντών, υποβάθμιση του σ.δ. , κατηγοριοποίηση σχολικών μονάδων και άλλα πολλά. Κοντά σ’ αυτά, τα σχολεία ενόψει πανδημίας ανοίγουν όπως έκλεισαν . Χωρίς δηλαδή κανένα ουσιαστικό μέτρο από όσα έχει προτείνει το οργανωμένο συνδικαλιστικό κίνημα εδώ κι ένα χρόνο. Χωρίς μείωση μαθητών ανά τμήμα, χωρίς επιπλέον προσλήψεις εκπαιδευτικών, χωρίς μαζικά τεστ και χωρίς ενίσχυση του προσωπικού καθαριότητας. Αντί γι αυτά η κυβέρνηση επιλέγει να διχάσει τον κλάδο σε εμβολιασμένους και ανεμβολίαστους και να υποβάλει τους τελευταίους στην τιμωρία των 20€ ανά εβδομάδα, λες και με αστυνομικούς τρόπους μπορεί κανείς να πειστεί για την αξία του εμβολιασμού. Η κυβέρνηση επιλέγει τη γνωστή και προσφιλή της τακτική της ατομικής ευθύνης και λησμονεί ότι απευθύνεται σε έναν κλάδο που μαζί με τους υγειονομικούς το προηγούμενο διάστημα κράτησαν όρθια τα δημόσια συστήματα υγείας και παιδείας κι έδωσαν σημαντικό παράδειγμα κοινωνικής ευθύνης με υψηλότατα ποσοστά εμβολιασμού που υπερβαίνουν το 80%.
Αυτός ο κλάδος αναμένει και τώρα από την ομοσπονδία μια συνεπή και μαχητική στάση απέναντι στην επίθεση που δέχεται. Αυτόν τον κλάδο δεν πρέπει να τον απογοητεύσει η συνδικαλιστική του ηγεσία. Δείχνει έτοιμος να δώσει μια ακόμη μάχη. Γι αυτό θεωρούμε ότι πρέπει να δρομολογηθούν αμέσως οι διαδικασίες για γενικές συνελεύσεις και συνέλευση προέδρων προκειμένου να οργανωθεί η συνδικαλιστική μας απάντηση με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Προτείνουμε συνέλευση προέδρων στις 18/9 με απόφαση για απεργία στις 25/9, και νέο κύκλο γενικών συνελεύσεων και συνέλευση προέδρων στη λογική παρατεταμένου και πολύμορφου αγώνα.
