Τοποθέτηση των εκλεγμένων της ΑΣΕ στο Δ.Σ της ΟΛΜΕ για το μεταλυκειακό έτος – τάξη μαθητείας στα ΕΠΑΛ

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ–ΑΝΕΛ, με τις οδηγίες που έδωσε για την υλοποίηση του σχεδίου «Μεταλυκειακού έτους – Τάξη Μαθητείας», κάνει ένα ακόμα βήμα στην κατεύθυνση εφαρμογής της «μαθητείας» στα ΕΠΑΛ συνεχίζοντας την πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων ΝΔ – ΠΑΣΟΚ (βλ. ν. 4186/2013).

Μέσα από τις οδηγίες που έδωσε το Υπουργείο προβλέπεται:

Από το σχολικό έτος 2016-2017 να ξεκινήσει η υλοποίηση μεταλυκειακού έτους – τάξη μαθητείας για αποφοίτους ΕΠΑΛ συνολικής διάρκειας 9 μηνών.
Κατά τη διάρκεια της μαθητείας θα υπάρχει συνδυασμός εκπαίδευσης στο χώρο εργασίας (4 ημέρες) και μαθημάτων ειδικότητας στο σχολείο (1 μέρα).
Μετά την ολοκλήρωση της μαθητείας προβλέπονται εξετάσεις πιστοποίησης από τον Ε.Ο.Π.Π.Ε.Π. για την λήψη πτυχίου ειδικότητας επιπέδου 5.
Η αμοιβή των μαθητών θα είναι στο 75% του βασικού μισθού (δηλ 17,12€). Τα 11€ θα επιδοτούνται από το ΥΠ.Π.Ε.Θ και τα υπόλοιπα θα τα καλύπτει ο εργοδότης.
Οι Περιφερειακοί Διευθυντές Εκπαίδευσης, οι Διευθυντές Δ.Ε., οι διευθυντές των ΕΠΑΛ και των Ε.Κ θα έχουν αποφασιστικό ρόλο στην αναζήτηση επιχειρήσεων ή φορέων με τους οποίους θα συνάψει συμφωνίες το σχολείο. Αντίστοιχα τα σχολεία θα αναλαμβάνουν και τα υπόλοιπα γραφειοκρατικά ζητήματα οργάνωσης και υλοποίησης του προγράμματος.
Ορίζονται αναλυτικά οι προϋποθέσεις που πρέπει να πληροί το σχολείο για να έχει το δικαίωμα οργάνωση τους έτους μαθητείας καθώς και ποιοι μαθητές θα μπορούν να συμμετέχουν.
Ο σύλλογος διδασκόντων του ΕΠΑΛ εγκρίνει την κατανομή των μαθητών στις επιχειρήσεις και κατανέμει τις ώρες διδασκαλίας στους καθηγητές (στα μαθήματα ειδικότητας στο σχολείο και τις ώρες εποπτείας στις επιχειρήσεις).
Ορίζονται τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις τω μαθητών κατά τη διάρκεια της μαθητείας (π.χ. καλή συνεργασία με τα στελέχη της επιχείρησης)

Ορισμένα γενικότερα ζητήματα

Η πιο αποφασιστική προώθηση της μαθητείας, στα πλαίσια της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης, δεν είναι ένα γεγονός ξεκομμένο από τους γενικότερους σχεδιασμούς, αλλά και τους προβληματισμούς, που έχουν τα αστικά επιτελεία για την Επαγγελματικής Εκπαίδευση στην Ελλάδα. Το ζήτημα της λεγόμενης «αναβάθμισης της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης» είναι παρόν σε όλα τα κείμενα της Ε.Ε., στις εκθέσεις της Κομισιόν και στα κείμενα του ΟΟΣΑ. Διαπιστώνεται ως «ανησυχητικό φαινόμενο», «η χαμηλή συμμετοχή στη Δευτεροβάθμια Επαγγελματική Εκπαίδευση στην Ελλάδα (ποσοστό γύρω στο 31%, ενώ ο μέσος όρος στην ΕΕ είναι γύρω στο 49%).

Η έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (2016) αφού πιστώνει στην κυβέρνηση τα «θετικά βήματα» που έχουν γίνει έως τώρα στον τομέα της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης(!!), δίνει την κατεύθυνση για το τι πρέπει να γίνει από εδώ και πέρα. Συγκεκριμένα αναφέρει:

«Το εθνικό στρατηγικό πλαίσιο πολιτικής για τη βελτίωση της ποιότητας και της αποτελεσματικότητας της ΕΕΚ (Επαγγελματική Εκπαίδευση και Κατάρτιση) θα περιλαμβάνει μέτρα με σκοπό»:

Την καλύτερη εναρμόνιση της παροχής ΕΕΚ με τις ανάγκες της αγοράς εργασίας και τη βελτίωση της συνεργασίας με τους ενδιαφερόμενους φορείς.
Την προσαρμογή των προγραμμάτων σπουδών, τη βελτίωση του αναλυτικού προγράμματος διδασκαλίας και την κατάρτιση νέων συγγραμμάτων.
Την προώθηση μηχανισμών απόκτησης εργασιακής εμπειρίας ώστε να αντιμετωπίζονται οι μελλοντικές ελλείψεις δεξιοτήτων.
Τη διαμόρφωση εθνικής προσέγγισης για τη διασφάλιση της ποιότητας και για την εφαρμογή αρχών διαφάνειας.
Την αύξηση του αριθμού σπουδαστών και αποφοίτων που συμμετέχουν σε προγράμματα μαθητείας μέσω της αναμόρφωσης των εν λόγω προγραμμάτων για 150 ειδικότητες και επαγγέλματα.
Την ανάπτυξη και εφαρμογή τόσο των προγραμμάτων μαθητείας για αποφοίτους δευτεροβάθμιας και μεταδευτεροβάθμιας ΕΕΚ (ΕΠΑΛ και σχολές ΙΕΚ) όσο και της πρακτικής κατάρτισης σε ναυτικές ακαδημίες.

Αμφότερες οι στρατηγικές αποσκοπούν κυρίως στη συμμόρφωση με τις προϋποθέσεις που προβλέπονται για τη λήψη χρηματοδοτικής στήριξης από τα Διαρθρωτικά και Επενδυτικά Ταμεία της ΕΕ. Ωστόσο, εφόσον εφαρμοστούν πλήρως, οι στρατηγικές αυτές θα μπορούσαν να αποτελέσουν μια πρώτη απόπειρα για την παροχή στρατηγικής κατεύθυνσης στον τομέα της εκπαίδευσης και της κατάρτισης στη χώρα.»

Για την προώθηση των παραπάνω στόχων δεν είναι τυχαία άλλωστε και η βαρύτητα που δίνεται στην κατεύθυνση αυτή και μέσω της χρηματοδότησης της μαθητείας, αφού στα κονδύλια για το ΕΣΠΑ (2014-2020), βρίσκεται στην 3η θέση με ποσοστό 17,33%. Φυσικά η πρόσβαση στη χρηματοδότηση αυτή, όπως ξεκαθαρίζει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, απαιτεί πλήρη και ολοκληρωτική υποταγή στις απαιτήσεις των επιχειρηματικών ομίλων.

Οι παραπάνω προτεραιότητες έχουν αρκετά επείγον χαρακτήρα για το κεφάλαιο, που απαιτεί εργατικό δυναμικό πλήρως προσαρμοσμένο και εκπαιδευμένο με βάση τις σύγχρονες ανάγκες και απαιτήσεις του, προσανατολισμένο στους τομείς και τους κλάδους της παραγωγής που στοχεύει για μελλοντική κερδοφορία. Γι΄ αυτό το λόγο, οι παραπάνω σχεδιασμοί, υλοποιούνται με θρησκευτική ευλάβεια από όλες τις κυβερνήσεις της αστικής διαχείρισης!!

Ειδικά στη χώρα μας, ειδικά μετά από 8 χρόνια βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης, ο στόχος της καπιταλιστικής ανάπτυξης απαιτεί και προσαρμογές στην δομή και το περιεχόμενο της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης. Για το λόγο αυτό άλλωστε και σε νομοθετικό επίπεδο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ (ν.4386/2016) ακολουθεί κατά πόδας την κυβέρνηση των Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ (ν.4186/2016).

Η βασική στρατηγική κυβέρνησής – Ε.Ε.- Κεφαλαίου που αφορά το τσάκισμα των εργατικών δικαιωμάτων και τη μονιμοποίηση των μέτρων που φόρτωσαν στις πλάτες μας και με τα τρία Μνημόνια, ως προϋποθέσεις για την καπιταλιστική ανάπτυξη, εξειδικεύονται και στην Εκπαίδευση και συγκεκριμένα στην Επαγγελματική Εκπαίδευση. Το ποιοτικά, σχετικά, νέο στοιχείο είναι ότι επιδιώκουν, σ΄ αυτό το σχεδιασμό να εμπλέξουν πιο άμεσα και πιο ουσιαστικά τη Δευτεροβάθμια Επαγγελματική Εκπαίδευση, τους εκπαιδευτικούς και συνολικά τη λειτουργία του σχολείου.

Στην ουσία δημιουργούν το έδαφος ώστε το ΕΠΑΛ – με τη σημερινή του μορφή – να μοιάζει πιο πολύ με χώρο κατάρτισης παρά με σχολείο!! Το 3ο μνημόνιο που συνυπέγραψαν μαζί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ μαζί με την ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το ΠΟΤΑΜΙ προβλέπεται ξεκάθαρα η ακόμα πιο στενή πρόσδεση της ΕΕΚ με τις ανάγκες των εργοδοτών, τις συμπράξεις με επιχειρηματίες και ομίλους, τη γενίκευση της μαθητείας, την ιδιωτικοοικονομική λειτουργία και ιδιωτική χρηματοδότηση της.

Η κυβερνητική επιχειρηματολογία αλλά και οι θέσεις των συνδικαλιστικών δυνάμεων που στηρίζουν τη στρατηγική της καπιταλιστικής ανάπτυξης, της επιχειρηματικότητας, της ανταγωνιστικότητας, με φιλελεύθερες ή σοσιαλδημοκρατικές παραλλαγές, υποστηρίζουν, σε γενικές γραμμές ότι: «Η καλύτερη σύνδεση της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης με τη αγορά θα –θωρακίσει- τους μελλοντικούς εργαζόμενους, θα συμβάλει στη μείωσης της ανεργίας, θα αναβαθμίσει τα ΕΠΑΛ και θα κατοχυρώσει τους εκπαιδευτικούς που θα εμπλέκονται στην όλη διαδικασία». Η κριτική προς την κυβέρνηση αφορά κυρίως τους όρους που θα λειτουργεί το μεταλυκειακό έτος – τάξη μαθητείας και όχι τις ουσιαστικές στοχεύσεις που έχει η όλη διαδικασία.

Ειδικά η ηγεσία της ΟΛΜΕ με τη θέση που διαμόρφωσε, και σήμερα υπερασπίζεται, για την Επαγγελματική εκπαίδευση, άνοιξε το δρόμο για τις αντιδραστικές αλλαγές που σήμερα υλοποιούνται.

Η θέση της ΟΛΜΕ, έτσι όπως καταγράφεται από τον Ιούνιο του 2006 και επιβεβαιώνεται στις τελευταίες αποφάσεις των συνεδρίων της, με την από κοινού υπερψήφιση της από τις δυνάμεις των ΣΥΝΕΚ και των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ, μεταξύ άλλων, είναι η δημιουργία «μεταλυκειακού έτους ειδίκευσης με την ευθύνη της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και η δημιουργία μίας και μόνο δομής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης μετά το Γυμνάσιο(!!)». Επί της ουσίας συμφωνεί με τη στρατηγική της Ε.Ε. για την επαγγελματική εκπαίδευση, για το περιεχόμενο και τον προσανατολισμό της, με την πρόωρη κατάρτιση, από τα 15 χρόνια, των μαθητών, κυρίως των φτωχών λαϊκών οικογενειών.

Ιδιαίτερη ευθύνη έχει η ηγεσία των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ για τη θέση αυτή. Όσο και να «σκίζουν τα ιμάτια τους» σήμερα ότι, «το Υπουργείο κινείται σε αντίθετη κατεύθυνση». Από κοινού με τις δυνάμεις του κυβερνητικού συνδικαλισμού συνδιαμόρφωσαν και υιοθέτησαν τη συγκεκριμένη πρόταση, όπου μέρος της έρχεται τώρα το Υπουργείο και υλοποιεί.

Ορισμένες βασικές – κατά τη γνώμη μας – επισημάνσεις:

Η σύνδεση της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης με την παραγωγή –γενικά- έχει αντικειμενικό χαρακτήρα. Είναι όμως ο χαρακτήρας της οικονομίας που καθορίζει και το τι εκπαίδευση θα υπάρχει και όχι το αντίστροφο. Είναι αυταπάτη ότι, με μέτρα που θα φέρνουν πιο κοντά το σχολείο με την επιχείρηση, με την προσαρμογή του περιεχομένου του σχολείου στις τρέχουσες ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων θα αντιμετωπιστεί ή θα μετριαστεί την ανεργία. Δεν είναι οι «λειψές» δεξιότητες των αποφοίτων που φταίνε για την ανεργία αλλά η ίδια η οικονομία που λειτουργεί με βάση το κέρδος και η οποία, ειδικά σε φάσεις καπιταλιστικής κρίσης, σπρώχνει στην ανεργία μαζικά εργαζόμενους ανεξάρτητα από το τυπικά προσόντα και τις «επαγγελματικές δεξιότητες» που διαθέτουν. Δεν είναι τυχαίο ότι στη χώρα μας η ανεργία ξεπερνά το 45% σε νέους με υψηλά ή πολύ υψηλά τυπικά προσόντα.
Η πιο άμεση προσαρμογή της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης στην τρέχουσες ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων θα επιφέρει αλλαγές στο σημερινό τοπίο των ειδικοτήτων στα ΕΠΑΛ – αυτό είναι σαφές από την έκθεση της Κομισιόν – αρά θα υπάρξουν αλλαγές στη δομή των σχολείων και των ειδικοτήτων (συγχωνεύσεις ή και καταργήσεις) χτύπημα των εργασιακών δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών. Ο τρόπος που παρουσιάζεται σήμερα το μεταλυκειακό έτος στα ΕΠΑΛ συμβάλει σ΄ αυτή την προοπτική. Αυτή η προοπτική δεν είναι ξεκομμένη ούτε από τις αλλαγές που κυοφορούνται στο Λύκειο με την αλλαγή του τρόπου πρόσβασης στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Ας μην ξεχνάμε ότι, στο πόρισμα Λιάκου γίνονταν, με προκλητικό τρόπο, αναφορά στο ζήτημα των ειδικοτήτων, στη Δευτεροβάθμια αναφέροντας συγκεκριμένα: «Το μείζον πρόβλημα είναι η διαχείριση των δεκάδων ειδικοτήτων που έχουν παρεισφρήσει στην εκπαίδευση, αλλά η λύση σε αυτό δεν μπορεί να είναι άλλη από την μετεκπαίδευση όσων μπορούν και θέλουν και η μετάταξη όσων δεν μπορούν ή και δε θέλουν. Δεν είναι δυνατόν να συνεχίσουμε να έχουμε σχολείο με 150 ειδικότητες και να παλεύουμε να μην αλλάξει κάτι και διαταραχθεί η ισορροπία του τρόμου». Με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια;
Με το όλο εγχείρημα πέρα από το ότι τσακίζονται με πολλούς τρόπους τα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών, μετατρέποντας ένα μεγάλο κομμάτι της λειτουργίας των ΕΠΑΛ σε «γραφείο ευρέσεως εργασίας», οι εκπαιδευτικοί καλούνται να αναλάβουν ρόλο υποταγής και «νουθέτησης» των μαθητών σε μια κοινωνία ζούγκλα.

Πιο συγκεκριμένα:

Με την υλοποίηση του συγκεκριμένου σχεδίου δίνονται νέες επιδοτήσεις και κίνητρα στις επιχειρήσεις με το 65% της αμοιβής των μαθητευόμενων να επιδοτείται από το κράτος. Η μαθητεία έρχεται να λύσει μέσα σε άλλα και την ανακύκλωση του εργατικού δυναμικού. Δεν απαντά σήμερα στην ανάγκη των νέων για μόνιμη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα.
Με την ολοκλήρωση του 4ου έτους δημιουργούνται απόφοιτοι της ΕΕΚ πολλαπλών κατηγοριών. Θα υπάρχουν αυτοί που τελειώνουν τα ΕΠΑΛ με πτυχίο επιπέδου 4, αυτοί που παρακολούθησαν επιτυχώς το 4ο έτος οι οποίοι θα παίρνουν πιστοποιητικό και αυτοί που θα ολοκληρώνουν τη διαδικασία πιστοποίησης από τον ΕΟΠΠΕΠ.
Με το συγκεκριμένο σχέδιο υλοποίησης, η τάξη μαθητείας προβλέπεται να λειτουργήσει σε ορισμένες σχολικές μονάδες και για συγκεκριμένες ειδικότητες. Με αυτό τον τρόπο θα οξυνθεί παραπέρα ο ανταγωνισμός όχι μόνο των τομέων και ειδικοτήτων αλλά και των ίδιων των σχολείων μεταξύ τους.
Αυτό θα οδηγήσει σε πιο άμεση εμπλοκή των σχολείων και των καθηγητών με τις επιχειρήσεις, θα μετατρέψει τους εκπαιδευτικούς και τα σχολεία σε γραφεία ευρέσεως εργασίας μεταλλάσσοντας το ρόλο και την αποστολή τόσο του σχολείου όσων και των εκπαιδευτικών. Στο σχέδιο προβλέπεται επικοινωνία με φορείς του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα, καταγραφή των θέσεων και αποστολή της τελικής πρότασης στις Διευθύνσεις Εκπαίδευσης.
Την ίδια στιγμή που προωθείται αποφασιστικά το 4ο Μεταλυκειακού έτος – Τάξη Μαθητείας, συνεχίζεται η υποβάθμιση του περιεχομένου του βασικού προγράμματος στα ΕΠΑΛ, με τις δεκάδες χαμένες διδακτικές ώρες εξαιτίας των κενών, τα τμήματα που κλείνουν η συγχωνεύονται, τα βιβλία που λείπουν και αναγκάζουν καθηγητές και μαθητές να κάνουν το μάθημα από φωτοτυπίες, τα απαρχαιωμένα ή ακόμα και ανύπαρκτα εργαστήρια χωρίς την απαραίτητη υλικοτεχνική υποδομή.

Ειδικά το τελευταίο αποτελεί ακόμα μια απόδειξη ότι ο πραγματικός στόχος της κυβέρνησης δεν είναι η ουσιαστική αναβάθμιση της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και η στήριξη των μαθητών, αλλά η ικανοποίηση των αναγκών των επιχειρηματικών ομίλων.

Δεν μας είναι αδιάφορη η πιεστική πραγματικότητα ούτε η επαγγελματική προοπτική των μαθητών μας. Γνωρίζουμε ότι ακόμα και αυτοί οι απαράδεκτοι όροι της λεγόμενης «μαθητεία» φαντάζουν ως μια, έστω και προσωρινή, διέξοδος για πολλούς αποφοίτους των ΕΠΑΛ.

Ως εκπαιδευτικοί παλεύουμε στο πλευρό της νέας γενιάς για μόρφωση και ζωή, για δουλειά με δικαιώματα. Δε θα δεχτούμε το ρόλο του «επιθεωρητή» στην άθλια εργασιακή ζούγκλα που έχουν διαμορφώσει τα κόμματα και οι κυβερνήσεις τους κεφαλαίου. Μαζί με τους μαθητές μας παλεύουμε για τα σύγχρονα δικαιώματά μας. Διδάσκουμε, με τη στάση μας, τις αξίες της συλλογικότητας, της διεκδίκησης μέσα στο σχολείο και κυρίως μέσα στο χώρο δουλειάς, την ανάγκη της οργανωμένης πάλης μέσα από τα σωματεία σε κάθε χώρο δουλειάς. Αυτή είναι η καλύτερη προετοιμασία για την εργασία και την επαγγελματική προοπτική, το καλύτερο μάθημα που μπορούμε να δώσουμε στους μαθητές μας!!

Με βάση τα παραπάνω διεκδικούμε από την κυβέρνηση και το Υπουργείο ΑΜΕΣΑ:

Απόσυρση του σχεδίου εφαρμογής μεταλυκειακού έτους – τάξης μαθητείας.

Το σχολείο και ο σύλλογος διδασκόντων δεν πρέπει να αναλάβει το ρόλο του διαμεσολαβητή με τις επιχειρήσεις και την αγορά εργασίας.
Τα σχολεία δεν πρέπει να μετατραπούν σε γραφεία ευρέσεως εργασίας.

Η εργασιακή – επαγγελματική πρακτική άσκηση των αποφοίτων να γίνεται μετά την ολοκλήρωση του σχολείου, με ευθύνη του κράτους, χωρίς περιορισμούς και κριτήρια και για όσους το επιθυμούν.

Το σχολείο πρέπει να αναλαμβάνει μόνο το κομμάτι της καθαρά εκπαιδευτικής διαδικασίας μέσα από σύγχρονες υποδομές και εργαστήρια, με εκπαιδευτικούς που θα έχουν μόνιμη και σταθερή δουλειά.
Το κομμάτι του ελέγχου και της εποπτείας είναι ευθύνη της κυβέρνησης και των αρμόδιων Υπουργείων αλλά και των αντίστοιχων εποπτικών μηχανισμών.

Η πρακτική άσκηση των αποφοίτων των ΕΠΑΛ δεν πρέπει να έχει τη μορφή της δουλειάς χωρίς δικαιώματα.

Οι απόφοιτοι να μπορούν να κάνουν πρακτική άσκηση η οποία θα είναι δεμένη με την εκπαιδευτική διαδικασία που έχει προηγηθεί και έχει ολοκληρωθεί με την αποφοίτηση. Αυτή να αποτελεί διαδικασία βαθύτερης γνώσης της ειδικότητας και όχι να αξιοποιούνται οι πρακτικάριοι από τους εργοδότες σαν φθηνά εργατικά χέρια.

Για όλη τη διάρκεια της πρακτικής, να υπάρχει ασφάλιση και πληρωμή µε βάση την κλαδική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας.

Όχι στον υποκατώτερο μισθό που εισάγεται, τη φθηνή εργασία για τις επιχειρήσεις.

Κατάργηση κάθε είδους πιστοποίησης και εξετάσεων μετά την πρακτική.

Κανένα εμπόδιο για την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος.

Στη βάση αυτών των άμεσων διεκδικήσεων καλούμε τους συνάδελφους των ΕΠΑΛ, από κοινού με των μαθητές, τους γονείς και όλους τους εργαζόμενους, να εμποδίσουμε τα σχέδια της κυβέρνηση, να ανοίξουμε δρόμο για την ικανοποίηση των συγχρόνων αναγκών μας.

Σήμερα πιστεύουμε ότι υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις και οι δυνατότητες ώστε κάθε νέος και νέα να έχει ολόπλευρη μόρφωση και δουλειά με δικαιώματα. Κάθε εκπαιδευτικός να έχει μόνιμη και σταθερή δουλειά. Είναι σήμερα πιο αναγκαίο από ποτέ ο αγώνας μαθητών – γονιών και εκπαιδευτικών να στοχεύσει το πραγματικό αντίπαλο που είναι το κεφάλαιο και η εξουσία τους, να έχει στόχο και προοπτική ένα σχολείο που όλα τα παιδιά θα μορφώνονται ως τα 18 και μετά θα έχουν τη δυνατότητα να σπουδάσουν στο ενιαίο σύστημα επαγγελματικής εκπαίδευσης. Να υπάρχει ένας τύπος σχολής για όλες τις ειδικότητες. Μόνο έτσι κατοχυρώνεται ο παιδαγωγικός ρόλος του εκπαιδευτικού αλλά και τα εργασιακά του δικαιώματα.

ΜΟΡΦΩΣΗ – ΔΟΥΛΕΙΑ – ΖΩΗ ΜΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΙΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ!!

Αθήνα , 17-1-2017